بررسی جایگاه شاخص های شهرسازی ایرانی - اسلامی در قوانین و مقررات و برنامه های توسعه شهری کشور

این پژوهش با هدف بررسی جایگاه شاخص های شهرسازی ایرانی- اسلامی در قوانین و مقررات و برنامه های توسعه شهری کشور انجام شده است. نوع پژوهش تحلیلی و رویکرد حاکم بر پژوهش، رویکرد فراتحلیل بوده است. نتایج نشان داد معماری معاصر کشور در سردرگمی میان برداشت سطحی از نگاهی حسرت آمیز به گذشته تا فریفتگی به الگوهای غربی به سر می برد. معماری گذشته کشور که همواره با تکیه بر خلاقیت و خصایص پایدار از جایگاهی ویژه برخوردار بود در عصر حاضر در اثر مواجهه با پدیده های گوناگون نظیر سیاست های استعماری و سرازیر شدن ثروت های نفتی، بدون دارا بودن پشتوانه مدیریتی لازم و نیز با دلباختگی به مظاهر تمدن تازه صنعتی شده غربی از حقیقت فاصله گرفته و صورتی تصنعی و تنزلی پیدا نموده است. بررسی ها نشان می دهد اجرای اصول و ارزش های معماری اسلامی و ایرانی در شهرهای امروزی کشور نادیده گرفته شده است. فضای شهری کشور نه تنها استفاده مناسب از پتانسیل معماری اسلامی و ایرانی نکرده، بلکه امروزه معماری فضای کنونی شهری عمال تبدیل به تهدیدی برای معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی شده است. برای پیاده کردن اصول و معیارهای شهرسازی و معماری ایرانی و اسلامی وجود چشم اندازهای مشخص و روشن بر پایه اصول و ارزش ها، ایجاد ظرفیت نهادی، سطح اختیارات و تصمیم گیری، یکپارچگی نهادها و یکپارچگی سیاستی عواملی هستند که می توانند در فرهنگ سازی و به کارگیری اصول و ارزش های شهرسازی ایرانی اسلامی تاثیرگذار باشند.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , شهرسازی ایرانی- اسلامی , قوانین و مقررات , برنامه های توسعه شهری