سجاد باباخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش (تعلیم وتربیت اسلامی) دانشگاه پیام نور تهران

محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان بستر توسعه پایدار، پشتوانه حیات طبیعی و میراث فرهنگی جامعه انسانی به شمار می روند. امروزه تخریب محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان یک معضل جهانی فکر برنامه ریزان وسیاست گذاران را به خود جلب نموده است. با توجه به اینکه آموزش یک سرمایه گذاری پربازده در فرآیند توسعه به ویژه توسعه پایدار به حساب می آید و از طرفی برای ایجاد تغییر و تحول به منظور جلوگیری از تخریب محیط زیست و منابع طبیعی تجدید شونده یکی از عوامل تسریع کننده مهم، آموزش عمومی به ویژه آموزش دانش آموزان است، لذا این امر زمانی تحقق می یابد که آموزش متناسب با میزان آگاهی و منطبق با شرایط خاص، همراه با بازدهی و کارایی معقول باشد. هدف این پژوهش، بررسی دیدگاه نسبت به محیط زیست در بین دانش آموزان دوره دبیرستان با استفاده از روش پژوهش توصیفی- پیمایشی بوده است. براین اساس از جامعه آماری که شامل کلیه دانش آموزان سال اول دوره دبیرستان شهر کرمانشاه می شد، حجم نمونه 500 دانش آموز(250دختر و 250پسر) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. کفایت حجم نونه از طریق فرمول کوکران برای تعیین حجم نمونه و همچنین جدول مورگان مورد تأیید قرار گرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، ترجمه فارسی پرسشنامه ارتباط آموزش علوم بخش نگرش نسبت به محیط زیست(18گویه) با درجه بندی چهاردرجه ای لیکرات است. برای تعیین پایایی از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.ضریب پایایی آلفای کرونباخ برای این مقیاس 93/0 محاسبه شد. یافته ها نشان دادند که در مجموع دیدگاه مثبتی در بین دانش آموزان نسبت به مسا ئل محیط زیست وجود دارد. نتایج این پژوهش ممکن است به منظور آگاهی بخشی به برنامه ریزان درسی حوزه آموزش وپرورش راهگشا باشد.

محیط زیست، دانش آموز دوره دبیرستان، دیدگاه، آموزش و پرورش