بررسی ادبیات مربوط به سلامت روان دیجیتال در نوجوانان نقش آموزش و پرورش

سلامت روان نوجوانان به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از سلامت عمومی و حق بنیادی بشر، در سال های اخیر با گسترش استفاده از فناوری های دیجیتال شکل تازه ای یافته است. افزایش دسترسی به تلفن های هوشمند، اینترنت و شبکه های اجتماعی فرصت های نوینی برای مداخلات سلامت روان دیجیتال (DMHI) فراهم کرده است. این مداخلات می توانند به کاهش موانع جغرافیایی، مالی و انگ اجتماعی کمک کنند و در محیط های آموزشی به آموزش مهارت های مقابله ای و ارتقاء بهزیستی کمک نمایند. با این حال، شواهد موجود نشان می دهد که رابطه استفاده دیجیتال و سلامت روان نوجوانان پیچیده، غیرخطی و وابسته به زمینه است. مرور حاضر، الگوهای استفاده نوجوانان از فناوری، نگرانی های بالقوه، نتایج مرورها و متاآنالیزها، شواهد حاصل از مطالعات بزرگ مقیاس و پژوهش های لحظه ای، چالش های خاص کشورهای با درآمد پایین و متوسط (LMICs)، چارچوب های طراحی مداخلات و نقش نظام آموزش و پرورش را بررسی می کند. همچنین به موانع و تسهیل کننده های کلیدی اجرای DMHI پرداخته و مسیرهای آینده پژوهش و سیاست گذاری را پیشنهاد می کند. نتایج تاکید می کنند که طراحی مشارکتی، سازگاری فرهنگی، پشتیبانی انسانی و ادغام با ساختارهای آموزشی برای موفقیت این مداخلات ضروری است.

Keywords:

سلامت روان نوجوانان , مداخلات سلامت روان دیجیتال , آموزش و پرورش , انگ اجتماعی.