سیدعباس احمدی - استادیاردانشگاه تهران
آرش سیف الهی نیک - دانشجوی کارشناسی ارشدجغرافیای سیاسی

این پژوهش با استفاده ازروش توصیفی تحلیلی به بررسی اثرگذاری اقلیت های دینی و مذهبی درامنیت ملی درراستای نیل به اهداف پدافندغیرعامل به منظور کاهش اسیب پذیری قبل ازبروز بحران بدون استفاده ازاقدامات نظامی صرفا با بهره گیری ازفعالیت های غیرنظامی و مدیریتی پرداخته است میتوان گفت هیچ کشوریاحکومتی هرچند کوچک دردنیا وجود ندارد که تمام ساکنان آن ازیک قوم نژاد مذهب و ... باشند درنگاه اول تمامی اقلیت ها خصوصا اقلیت های مذهبی یک نیروی بالقوه تنش زا به منظور تولید ناامنی درمناطق مرزی به نظر می رسد درحالیکه اینگونه نیست درایران ازدیرباز اقوام مختلف بانژادها گویش ها و مذاهب مختلف درکنار هم سکونت داشته اند بنابراین نباید به عنوان تهدیدی برای امنیت کشورقلمدادشوند گذشته ازاین ما باپدیده جهانی شدن و رشدرزوافزون وسایل ارتباطی و اطلاعاتی روبرو هستیم که خود باعث شده کوچکترین تفکرات و تحرکات داخلی ازسوی سازمان های بین المللی ازجمله سازمان حقوق بشر مورد کنکاش قرارگیرد عدم توجه به قوانین و مقررات بین المللی توسط دولتمرادان می تواند دستاویزی درراستای دخالت بیگانگان قرارگیرد و عواقب متعددی رادرپی داشته باشد که ازآن جمله به اعمال تحریم ها و حتی تجاوز بیگانگان میتوان اشاره کرد

اقلیت مذهبی، امنیت ملی، مناطق مرزی، پدافندغیرعامل، ایران