انیس یزدان پناه عبدالملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای - مدیریت شهری

هر فعالیت اجتماعی و هر کار گروهی برای رسیدن به اهداف خود نیاز به یک مدیریت سازمان یافته دارد که بتواند تمام اجزای فعالیت را هماهنگ کند و به آنها یک نظم منسجم بدهد. در غیر این صورت رسیدن به اهداف به تاخیر می افتد و بی نظمی بر فعالیت جامعه حاکم می شود. حال شهر نیز خود که پیچیده ترین و متنوع ترین جلوه های زندگی بشری است، نیاز به یک برنامه ریزی منسجم برای مقابله با مسائل و مشکلات را دارد. این برنامه های تعیین شده نیازمند یک مدیریت سازمان یافته است. که بتواند برنامه ریزی برای آینده و اداره کنونی شهر را کند، به نام مدیریت شهری تلقی می شود. مدیریت شهری، یکی از موضوعات کلیدی در ارتباط با نحوه اداره شهرها است. تجربیات جهانی نشانگر کاربرد مدل های گوناگون اما برخوردار از تعریف، ویژگی ها و چارچوب نهادی و قانونی مشخص است. در ایران با وجود سابقه یک صد ساله تشکیل نهاد شهرداری، تاکنون در هیچ یک از متون قانونی، نامی از مدل مدیریت شهری برده نشده است. با این حال بررسی سیر تطور مدل های مدیریت شهری در ایران نشان می دهد. تا کنون مدل شورا – مدیر شهر، رایج ترین مدل مدیریت شهری بوده است. مدیریت شهرهای ایران عبارتند از: عدم تفکیک رهبری سیاسی از مدیریت تخصصی، محدود بودن وظایف نهادهای مدیریت شهری، یکسان بودن مدل اداره امور شهر در تمام شهرهای کشور، ضعف مکانیسم های نظارت و تعادل بخشی در تنظیم رابطه شورا و شهردار، عدم شکل گیری شوراهای محله ای و منطقه ای زیر مجموعه شوراهای شهر و نحوه انتخاب اعضای شورای شهر.

شورا، مدیریت شهری، شهرداری