لیلا ابوالقاسمی فخری - دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گروه مهندسی صنایع غذایی
بابک قنبرزاده - دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گروه مهندسی صنایع غذایی

با استفاده از ریستال های سلولوز ایزوله شده از گیاهانی نظیر پنبه و دیگر منابع سلولوزی، امکان تولید بیونانوکامپوزیت های کاملاً زیست تخریب پذیر وجود دارد. نانوکریستال های سلولوز (CNC) به عنوان ماده ی پرکننده و تقویت کننده در نانوکامپوزیت ها مورد استفاده قرار می گیرند. این نانوذرات از طریق هیدرولیز اسیدی فیبرهای سلولوزی منابع مختلف، به دست می آیند. در پژوهش حاضر سوسپانسیون نانوکریستال به وسیله هیدرولیز اسیدی لینتر پنبه با استفاده از اسید سولفوریک تولید شده و به عنوان نانوپرکننده در فیلم آلیاژی کربوکسی متیل سلولوز- پلی وینیل الکل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) نانوذرات را به صورت ذراتی میله ای با طول میانگین 240nm و قطر میانگین 13nm نشان داد. بررسی ساختار بیونانوکامپوزیت ها با استفاده از آزمون پراش اشعه (XRD)X و AFM حاکی از پخش یکنواخت نانوذره در ماتریس فیلم بود. تصاویر توپوگرافی، پارامترهای زبری و نتای حاصل از نمودارهای توزیع فراوانی ارتفاع نقاط فیلم ها، نشان داد که CNC باعث سطح ناصاف تر فیلم بیونانوکامپوزیت می شود. بیونانوکامپوزیت ها بهبود قابل توجهی را در ویژگی های مکانیکی شامل استحکام کشش نهایی (UTS) و ازدیاد طول تا نقطه شکست (SB) نشان دادند.

نانوکریستال سلولوز، کربوکسی متیل سلولوز، پلی وینیل الکل، بیونانوکامپوزیت