راضیه رضوی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مرضیه رضوی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران- مهندسی محیط زیست دانشگاه علم و صنعت ایران
یحیی مقصودلو - دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

افزایش پسماندهای کشاورزی و صنایع غذایی، مقارن با افزایش روز افزون جمعیت و اهمیت نیاز به غذا می باشد. لذا مدیریت پسماندهای کشاورزی از ضروری ترین مسائلی است که دستگاه های اجرایی هر کشور بایستی به آن اهتمام بورزند. در کشور ما سالانه میلیون ها دلار هزینه صرف واردات مواد اولیه صنایع غذایی تبدیلی مانند اسانس ها، رنگ ها، مواد قوام دهنده و ... می شود. این در حالی است که هر سال هزاران تن از منابع تولید این مواد در کشور به هدر می رود. سازمان بهداشت جهانی پسماندهای صنایع غذایی را زیان بارترین منابع آلاینده محیط زیست برشمرده است. تولید رنگ طبیعی لیکوپن و پکتین از ضایعات کارخانجات رب گوجه فرنگی، تولید فیبر غذایی، خوراک دام، کمپوست از ضایعات کارخانجات غلات، تولید شیرخشک، بیسکویت، نوشابه و ... از ضایعات کارخانجات لبنی، تولید قند رژیمی از ضایعات خرما و موارد مشابه در بخش صنایع غذایی و همچنین تولید پوشش خاک، کود، صنایع چوب و کاغذ سازی، صنایع رنگ و روغن های شیمیایی درسایر صنایع از مهمترین موارد قابل ذکر جهت بهینه سازی و مدیریت پسماند صنایع مختلف می باشد. با توجه به آنچه گفته شده به خوبی میت وان ضرورت مدیریت پسماند را بعنوان یکی از شیوه های ایجاد تعامل بین صنعت و محیط زیست، در کشور احساس کرد. هدف از این مقاله ارائه روش های مدیریت و بهینه سازی پسماند می باشد که باعث تولید محصولات با ارزش افزوده، کاهش نیاز کشور به واردات مواد اولیه و سلامتی محیط زیست می شود.

پسماندهای صنایع غذایی، مدیریت پسماند، صرفه جویی، محیط زیست