فرزانه لطفی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان،دامغان، ایران
اکرم شریفی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان،دامغان، ایران
مریم گشتاسبی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان،دامغان، ایران
نسیم خسرونژاد - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان،دامغان، ایران

امروزه تمایل به استفاده از مواد با منشاء گیاهی و محصولات طبیعی به دلیل سازگاری با محیط زیست، غیرسمی بودن، ایمن بودن، قیمت مناسب و در دسترس بودن افزایش یافته است. صمغ ها و موسیلاژها از پلیمرهای طبیعی هستند که توجهات زیادی را به خود منعطف نموده و کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف از جمله صنایع دارویی و پزشکی یافته اند. در چند دهه اخیر محققان تلاش های زیادی در زمینه جایگزینی افزودنی های سنتزی با این مواد طبیعی صورت داده اند. از این مواد هیدروکلوئیدی میتوان به عنوان افزایش دهنده ویسکوزیته، پایدار کننده، جدا کننده، محلول کننده، امولسیون کننده، عامل سوسپانسیون ک ننده، ژل دهنده و اتصاف دهنده در فرمولاسیون های دارویی استفاده کرد. همچنین تحقیقات بسیاری در زمینه استفادهاز این هیدروکلوئیدها در رهایش کنترل شده داروهای چشمی و روده ای و افزایش حلالت داروهای هیدروفوب انجام شده است که نتایج حاصل بیانگر پتانسیل بالای این مواد در زمینه های مذکور می باشد.

هیدروکلوئید، داروسازی، رهایش کنترل شده، داروسازی