آیدا جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم و صنایع غذایی، موسسه آموزش عالی و غیرانتفاعی
یحیی مقصودلو - دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری

لایه ها و پوشش های خوراکی به دلیل مزیت هایی که نسبت به لایه های مصنوعی دارند از قبیل امکان استفاده ی آنها به عنوان مواد بسته بندی خوراکی، در سال های اخیر مورد توجه زیاد قرار گرفته اند. این لایه ها و پوشش های خوراکی در مقایسه با مواد بسته بندی قدیمی تر و ناسازگار با محیط زیست، بازیافت پذیری بیشتری داشته و می تواند جایگزین لایه های پلیمری مصنوعی شوند که این امر می تواند به کاهش آلودگی محیط زیست کمک کند. پوش های خوراکی به صورت لایه نازکی از مواد تعریف می شوند که قابل خوردن و بالقوه بوده و مانند سدی در برابر انتقال رطوبت، اکسیژن، دی اکسید کربن، لیپید، طعم و آرما میان محتویان غذایی و محیط اطراف عمل می کنند. همچنین این لایه ها می توانند به صورت حامل عوامل ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی عمل کنند. به همین دلیل دانشمندان مواد جدید تری ارائه کرده و مشخصات آنها را کشف کرده اند که بسیاری از آنها برگرفته از منابع طبیعی فراوان هستند که در گذشته مواد زائد تلقی شده اند. هدف از اینمقاله فراهم کردن مقدمه ای مفصل در مورد لایه ها و پوشش های خوراکی پلی ساکاریدی به همراه ارائه توصیفی از مواد مناسب و مرور ویژگی ها و شرح کاربرد و مصارف احتمالی آنها است.

پوشش خوراکی، فیلم خوراکی، پوشش ضدمیکروبی، بسته بندی فعال، خواص رئولوژیکی