بررسی امکان افزایش حلالیت و ایجاد ویژگی امولسیون کنندگی در بخش نامحلول صمغ فارسی با استفاده از روش اصلاح شیمیایی (آکریل آمید)

اصولا صمغ فارسی حاوی دو قسمت محلول (30-25 درصد) و نامحلول (75-70 درصد) می باشد که با توجه به نامحلول بودن بخش اعظم صمغ فارسی در پژوهش حاضر، تاثیر استفاده از شرایط مختلف اصلاح شیمیایی (براساس روش سطح پاسخ) روی افزایش حلالیت فاز نامحلول صمغفارسی و ایجاد ویژگیهای امولسیون کنندگی مورد بررسی قرار گرفت. براساس روش سطح پاسخ، تعداد 20 نمونه از مخلوط فاز نامحلول صمغ فارسیمطابق توضیحات تهیه شد. لازم به ذکر است که میزان گرانروی ذاتی، ویژگی های رئولوژیکی، قطر هیدرودینامیکی، ویژگیهای رنگی و کدورت،طیفهای فروسرخ، توانایی امولسیون کنندگی، نمونه های اصلاح شده مورد اندازهگیری قرار گرفتند. براساس نتایج این بررسی، بیشترین افزایش حلالیت در غلظت 1/5 گرم صمغ، 0/08 مول آکریل آمید ، دمای 60 درجه سانتیگراد و زمان 3 ساعت به دست آمد. همچنین، نتایج بررسیهای رئولوژیکی و ساختاری نشانگر استقرار گروههای آمینی در ساختار صمغ، کاهش وزن مولکولی، افزایش حلالیت، اصلاح ساختاری و ایجاد توانایی امولسیون کنندگی بود.

Keywords:

صمغ فارسی , اصلاح شیمیایی , آکریل آمید , امولسیون کنندگی