فاطمه محمدخان - دانشجوی دکترای عمومی دامپزشکی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
علی خنجری - استادیار دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
ریحانه خیری - دانشجوی دکترای عمومی دامپزشکی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
حدیثه نوری - دانشجوی دکترای عمومی دامپزشکی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

بیوتکنولوژی غذایی عبارت است از استفاده از سلول های زنده یا بخشی از آنها به منظور تولید یا اصلاح محصولات غذایی یا مواد افزودنی مورد استفاده در صنایع غذایی. بازار جهانی صنایع مرتبط با بیوتکنولوژی غذایی به دلیل گستردگی و تنوع بسیار زیاد آن ارقام قابل توجهی را نشان می دهد. به عنوان مثال در سال 2003، ارزش بازار جهانی امولسیون کننده های غذایی بیش از یک میلیارد دلار بوده است. بیوتکنولوژی گذشته از پتانسیل های قابل توجه نوع سنتی آن که عمری معادل تمدن بشری دارد، توانسته است با تکیه بر اصول جدید مهندسی ژنتیک و علوم وابسته، در طی حداکثر سه دهه اخیر توانایی ها و قابلیت های بسیار متنوع و ارزمندی را در عرصه های مختلف به نمایش گذارد. این تأثیر گذاری ها گاه تا حدی بوده است که به جرأت می توان ادعا کرد پیشرفت های بزرگ بشر در دست یابی به بسیاری از موفقیت ها در زمینه بهبود کیفیت و افزایش حجم مواد غذایی مرهون اصول مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی مولکولی است. بیوتکنولوژی در علم صنایع غذایی کاربرد های فراوانی دارد که از آنجمله می توان به تولید محصولات غذایی تراریخت (GMO)، تولید پروبیوتیک ها و پریبوتیک ها، تلید استارترها، تولید آنزیم های صنعتی، تولید پوشش های مواد غذایی، افزایش کیفیت و حجم مواد غذایی اشاره کرد. در مقاله حاضر برخی از پیشرفت هایی که در علم صنایع غذایی با کمک بیوتکنولوژی صورت گرفته است مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

بیوتکنولوژی، صنایع غذایی، مواد تراریخت، استارتر