ارزیابی عناصر بوم شناختی در هدایت روند تغییرات سیمای سرزمین نمونه موردی شبکه های بوم شناختی سیمای سرزمین اصفهان

از نتایج گسترش و توسعه های بدون برنامه شهرها،تغییر سیمای سرزمین و به دنبال آن تغییر ساخت و عملکرد و بر هم خوردن تعادل بوم شناختی و انسان شناختی است؛ به گونه ای که منجر به گسست از طبیعت و نظامهای طبیعی در جریانزندگی روزمره انسان شهرنشین شده است. دغدغه اصلی این پژوهش، تعامل دیدگاه های زیست محیطی و منظر شهری_ انسانی و به دنبال آن ارتباط عناصر بوم شناختی سیمای سرزمین اصفهان است. هدف این پژوهش که از نوع توصیفی -تحلیلی است،ایجاد روندهای تعاملی عرصه های سیمای سرزمین اصفهان می باشد و چارچوب تحلیلی مطالعه ارزیابیپایداری سیمای سرزمین در توسعه و باززنده سازی شبکه های بوم شناختی است. در روند این پژوهش پس از شناسائی عناصر سازمان سیمای سرزمین اصفهان در قالب پهنه، خط و نقطه به ارزیابی عملکرد این سازمان و بررسی محدودیتها، قابلیتهای عناصر بوم شناختی و استخراج مسائل اصلی سیمای سرزمین اصفهان پرداخته شده است.در نهایت در جهت دستیابی به شرایط استعلای پایداری عناصر بوم شناختی و تطبیق راهکارها با شرایط بومی انسانی سیمای سرزمین ، - اهداف خرد، راهکارها و سیاستهای مختلفی ارائه شده است که همگی قادر باشند شرایط استعلای پایداری شبکه های بومشناختی اصفهان)زاینده رود و مادی ها( و تعاملات بوم شناختی و انسان شناختی سیمای سرزمین اصفهان در منظر شهری را فراهم گردانند، در این روند در ابتدا نیاز به برنامه ریزی سیمای سرزمین و مقابله و پیشگیری از مخاطرات طبیعی از اهم اهداف است، همچنین بازگرداندن شبکه های بوم شناختی به سازمان فضائی سیمای سرزمین اصفهان پیشنهاد شده است تا اسکلت و استخوانبندی سیمای سرزمین اصفهان توام با پایداری بتواند شرایط مطلوب زندگی را محیا نماید

Keywords:

تغییر سیمای سرزمین , عناصر بوم شناختی , شبکه بوم شناختی , پایداری , زاینده رود , مادی