بررسی توزیع مکانی جزایر حرارتی شهر تهران با استفاده از باند حرارتی سنجنده ETM+

شهرها دراغلب مواردشرایط اقلیمی خاصی را تجربه میکنند که به آن اقلیم شهری گفته میشود اقلیم شهری به واسطه تفاوتی که درمتغیرهای اقلیمی بانواحی کم تراکم تراطرافش وجودداردمشخص میشود تحقیقات نشانمیدهد که مکان های شهری گرم ترازنواحی روستایی اطرافشان هستندوبه این پدیده جزیره حرارتی شهری گفته میشود دراین تحقیق سعی شدجزایرحرارتی شهر تهران و توزیع مکانی آنها بااستفاده ازباندحرارتی سنجنده ETM+ لندست استخراج شده است به همین دلیل ابتدا با استفاده ازمدل سبال حرارت سطح زمین استخراج شدوسپس با استفاده از انحراف معیار ومیانگین حرارت سطحی به 5کلاس تقسیم بندی گردید درادامه شاخص نسبت جزیره حرارتی محاسبه شد که برابر با 0.14 میباشد که نسبت به محیط اطراف بیشتر است سپس با استفاده ازاماره خودهمبستگی مکانی موران توزیع مکانی جزایر حرارتی درمنطقه موردمطالعه بررسی شد میزان این اماره برابر با 0.4 بود که حاکی ازخودهمبستگی مکانی نسبتا بالای جزایرحرارتی می باشد قسمت غربی شهربیشترین سهم ازجزایرحرارتی را دارا می باشد همچنین زمین های بایرداخل شهر قسمت های مرکزی شهر بخصوص حواشی بازاربزرگ تهران بهدلیل حجم زیاد ترافیک و همچنین تعدادبالای جمعیت گرمترین جزایرحرارتی رابوجود آورده اند

Keywords:

جزیره حرارتی , مدل سبال , خودهمبستگی مکانی , شاخص موران