ارزیابی سلامت سیمای سرزمیه به منظور تعیین محدوده شایسته برای حفاظت در مناطق حفاظت شده ایران با استفاده از متریکهای سیمای سرزمینمطالعه موردی؛ ایران، زاگرس مرکزی

حفاظت ازمحیط زیست به معنای عام شامل مجموعه اقداماتی است که دربخشی ازسرزمین صورت میگیرد تاارزشهای اکولوژیک و اهداف اقتصادی و اجتماعی درآن به بهترین نحوحفظ شوند این اقدامات ازانتخاب اولیه پهنه های دارای ارزش و سپس تعیین مرزبهینه مناطق اغاز شده و به ارایه طرح مدیریت وبرنامه پایش ختم میشود برای دستیابی به یک برنامه موثربرای حفاظت درمرحله اول نیازمند شناخت کاملی ازساختارهاسیستمها و فرایندهای اکولوژیک دریک محدوده با وسعت مناسب که دربرگیرنده ساختارهای لازم و تضمین کننده فرایندهای اکولوژیک است می باشیم دراین مطالعه وضعیت حفاظت درحوزه آبخیز دربرگیرنده مناطق حفاظت شده سبزکوه و منطقه جنگلی هلن تالابهای چغاخور و گندمان و کوه کلار درزاگرس مرکزی با استفاده ازرویکرد اکولوژی درمقیاس سیمای سرزمین مورد بررسی قرارگرفته و سلامت سیمای سرزمین به منظور تعیین قرارگرفتن یاحذف بخشهایی ازسرزمین درمحدوده حفاظتی مورد تحلیل قرارگرفته است تحلیل وضع موجود درباره اهداف حفاظتی تنشها و ریشه ها و راهکارهای موجود می بایست درمراحل بهعدی به منظور تکمیل مراحل برای تعیین محدوده هاای حفاظتی به طور عمیق واکاوی وتحلیل شوند دراینمرحله سلامت سرزمین با استفاده ازتابع ساختارسیمای سرزمین و به کارگیری متریک هیا مجموعه مسات تمامی لکه های همسان درمنطقه ca تعدادلکه ها NumP متوسط اندازه لکه MPS و تراکم لبه eD مقدارلبه نسبت به کل مساحت سرزمین بااستفاده ازاطلاعات موجود درمورد کاربری ها و اختلالات موجود درنظر گرفتن چهاررتبه بسیارخوب خوب متوسط و ضعیف رتبه بندی میشود نتایج مقایسه نشانم یدهد که تعیین مرزهای مناطق حفاظت شده بااستفاده ازرویکرد اکولوژی سیمای سرزمین است که میتواند به عنوان روشی کارا مورد استفاده باشد