بررسی تأثیراحیاء جوامع گیاهی حاشیه رودخانه بر ساختار اکولوژی سیمای سرزمین در آبخیزچهل چای استان گلستان

جوامع گیاهی حاشیه رودخانه باوجود اینکه جزء کوچکی ازسیمای سرزمین رادربرمیگیرند اما سهم قابل توجهی درحفظ وحمایت ازتنوع زیستی دارند امروزه بادخالت بی رویه انسان این نوع زیست بوم دچارتخریب روزافزون شدها ست لذا مدیریت صحیح این منابع ضروری می باشد این مقاله با معرفی و به کارگیری شاخص نسبت جوامع گیاهی حاشیه رودخانه به کمی سازی اثرات احتمالی عملیات احیا جوامع گیاهی حاشیه رودخانه درابخیز چهل چای می پردازد ابخیز چهل چای ) 257 km2 درشرق استان گلستان قرارگرفته است و به لحاظ تغییرات کاربری اراضی درآن به عنوان منطقه موردمطالعه انتخاب شده است ابتدا باتوه به شیب اراضی رتبه ابراهه ها ارتفاع پوشش گیاهی عمق خاک لیتولوژی و حساسیت پذیری به وقوع زمین لغزش مناطق مستعد احیا جوامع گیاهی حاشیه رودخانه درمحیط GIS مشخص شد انجام اقدامات احیایی این جوامع درسه سطح احتمالی مختلف 20و50و100درصد مناطق مستعدبرای آن فعالیت باتوجه به محدودیت های زمانی و فنی لحاظ گردید و برای هریک ازاین سطوح مقدارشاخص مذکور به دست امد وباوضع موجود مقایسه شد نتایج نشان میدهد مقدارشاخص مورد بررسی دررودخانه چهل چای حداکثر تا 16 درصد افزایش می یابد باتوجه به اینکه مزایای متعددی برای زیست بومهای حاشیه رودخانه بویژه اثرات مثبت آنها درحفظ کیفیت آب درمقابل الودگهای غیرنقطه ای درمنابع علمی ذکر شده است انجام اقدامات احیایی دراین مناطق توصیه میگردد

Keywords:

اکولوژی سیمای سرزمین , ساختاراکولوژیک , جوامع گیاهی حاشیه رودخانه , شاخص نسبت جوامع گیاهی حاشیه رودخانه , آبخیز چهل چای