حمیدرضا پورمحومدی

در مقوله سیستمهای تأمین آب گرم مصرفی بهداشتی ساختمان و بیهینه سازی مصرف سوخت در آن ، نیاز به تعاریف اولیه و شناخت راههای تأمین آب گرم مصرفی بهداشتی ساختمان می باشد. آبگرمکنها عموماً بر دو نوع مستقیم و غیر مستقیم می باشند که در آبگرمکنهای مستقیم آب گرم در اثر احتراق سوخت در خود مخزن تهیه شده و این آبگرمکنها معمولا ظرفیت محدودی (حداکثر 250 گالن) را دارا بوده و با سوختهای جامد (چوب ذغال سنگ ) و مایع (نفت – گازوئیل و مازوت) و گاز (شهری و مایع) و یا به صورت آبگرمکنهای الکتریکی در دسترس می باشند. عموماً راندمان این دست از آبگرمکنها ، از 55 % تا 85 % بر حسب نوع سوخت متغیر است. آبگرمکنهای غیر مستقیم ، که در کلیه تأسیسات حرارت مرکزی مورد استفاده قرار می گیرند ، آبگرم مصرفی که توسط آب داغ و یا بخار ایجاد شده در دیگ ، در داخل یک مبدل حرارتی تهیه می گردد، که این منابع عموماً بر دو نوع می باشند: 1- منابع دو جداره 2- منابع کویلی.