سروش دانایی - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی- پژوهشکده بیوتکنولوژی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران
عباس فرازمند - عضو هیات علمی پژوهشکده بیوتکنولوژی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران

فرآیند بیوپایل، روشی برای زیست پالایی خاک‌های آلوده در خارج از محل آلودگی می‌باشد. در یک بیوپایل شرایط مطلوب جهت رشد میکروارگانیسم‌های هوازی موجود در خاک برای تجزیه آلاینده‌ها فراهم می‌شود. در این فرآیند، حجم زیادی از خاک‌های استخراج شده از محل آلودگی روی سطح طراحی شده جهت تصفیه قرار می‌گیرند که عموماً شامل یک سیستم آبیاری، یکی از حالت های هوادهی و سیستم جمع آوری مایعات اضافی می‌باشد. شرایط بهینه در بیوپایل بسته به مشخصه‌های فیزیکی و بیولوژیکی خاک، شرایط آب و هوایی و خصوصیات ساختاری ترکیبات آلاینده‌ تعیین می‌گردد. جهت تعیین اثربخشی تصفیه توسط بیوپایل و جمعآوری اطلاعات طراحی انجام مطالعات تصفیه پذیری ضروری است. در این تحقیق، ابتدا تکنیک بیوپایلینگ ارزیابی شده و متغیرهای موثر در این فرآیند توصیف می‌شوند. در ادامه پارامترهای لازم برای طراحی یک بیوپایل در مقیاس نیمه‌صنعتی بررسی می‌گردند. در این حجم، محاسبات ترکیبات مغذی، فضای مورد نیاز بیوپایل و آنالیز هزینه‌ها انجام می‌گیرد. همچنین ملاحظات انتخاب مکان مناسب، اصلاحات میکروبی، افزودن رطوبت و ترکیبات مغذی ارائه می‌گردند. چگونگی تأمین اکسیژن بعنوان مهمترین عامل رشد میکروارگانیسم‌ها و بهینه سازی فرایند هوادهی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. از داده های بدست آمده از این طراحی پایلوت نیمه صنعتی بیوپایل می توان در افزایش مقیاس فرایند برای حجم های بزرگتر استفاده نمود.

زیست پالایی، خاک آلوده، بیوپایل، طراحی، آلاینده نفتی