مدل سایز فرایند آب زدایی از بخارات آلی با استفاده از غشاهای پلیمری شیشه ای

در این مطالعه مدل سازی آب زدایی از مخلوط بخارات آلی توسط پلیمرها شیشه ای آب دوست با استفاده از فرمولاسیون استفان – ماکسول صورت گرفت. در اغلب مدل های انتقال، میزان شار رسوخی اجزاء از خلال غشا با استفاده از یک فاکتور رسوخیمنفرد به گرادیان غلظت آن جزء مرتبط می شود. در این گونه مدل ها فرض می شود که شار هر جزء از حضور دیگر اجزاء در مخلوط تاثیر نمی گیرد. در این مدل ها، انتخاب گیری به صورت ایده آل و برابر با نسبت ضرائب رسوخ دو جزء در حالت خالص تعریف می شود. اما حقیقت این است که در بررسی انتقال جرم یک مخلوط، اثرات کوپل ناشی از حضور اجزاء مختلف باید مد نظر قرار گیرد. در مدل انتقالی که در این مطالعه توسعه داده شد، این موردمنظور شده است. برای بررسی صحت نتایج حاصل از این مدل فرایند آب زدایی از بخار اتانول توسط غشای پلی وینیل کلراید مورد توجه قرار گرفت. داده های آزمایشگاهی مربوط به جذب و رسوخ اجزاء خالص و نیز فاکتور جداسازی این فرایند توسط اکانو و همکاران [1] گزارش شده است. فاکتور جداسازی پیش بینی شده توسط این مدل توافق قابل قبولی را با مقادیر آزمایشگاهی نشان می دهد. این درحالی است که اکانو و همکاران نشان دادند که مدل انتقال شناخته شده دوتایی Dual mode transport model در پیش بینی این فاکتور بسیار ناتوان عمل می نماید.

Keywords:

غشاهای پلیمری , مدل سازی , آب زدایی , استفان - ماکسول , کوپل سینتیکی , کوپل ترمودینامیکی