بررسی اثر ازن زنی قبل و بعد از فرآیند انعقاد و لخته سازی در کاهش بار آلودگی شیرابه زباله
عنوان مقاله: بررسی اثر ازن زنی قبل و بعد از فرآیند انعقاد و لخته سازی در کاهش بار آلودگی شیرابه زباله
شناسه ملی مقاله: NCEH16_123
منتشر شده در شانزدهمین همایش ملی بهداشت محیط ایران در سال 1392
شناسه ملی مقاله: NCEH16_123
منتشر شده در شانزدهمین همایش ملی بهداشت محیط ایران در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
فرزانه دربندسری - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست – آب و فاضلاب
امیرحسام حسنی - دانشیار گروه مهندسی محیط زیست ، دانشکده محیط زیست و انرژی ، دانشکده محیط زیست و انرژی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مهدی برقعی - عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف
محمد منشوری - استاد یار گروه بهداشت محیط ، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
خلاصه مقاله:
فرزانه دربندسری - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست – آب و فاضلاب
امیرحسام حسنی - دانشیار گروه مهندسی محیط زیست ، دانشکده محیط زیست و انرژی ، دانشکده محیط زیست و انرژی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مهدی برقعی - عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف
محمد منشوری - استاد یار گروه بهداشت محیط ، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
مقدمه : از بزرگترین معایب دفن بهداشتی زباله که متداولترین روش دفع پسماندهای جامد شهری است، اثرات سوء شیرابه تولید شده بر محیط زیست میباشد. با توجه به ترکیبات خاص شیرابه فرایندهای ترکیبی بیولوژیکی و فیزیکوشیمیایی برای تصفیه شیرابه باید در نظر گرفته شود.شیرابه حاصل از دفن پسماندهای شهری تهران در قسمت شمالی مرکز دفن کهریزک، دریاچهای به وسعت 12 هکتار و به عمق 1متر به وجود آورده است. موضوع این تحقیق بررسی اثر ازنزنی قبل و بعد از فرآیند انعقاد و لختهسازی در کاهش بار آلودگی شیرابه زباله است. مواد و روش ها : برای تعیین خصوصیات کیفی شیرابه تثبیت شده نمونههای شیرابه از محل دفن زباله کهریزک تهیه و آزمایشات Tur- TSS- COD و pH بر روی نمونهها انجام شد. سپس توسط دستگاه جارتست با کمک دو منعقدکننده کلرور فریک و پلیآلومینیوم کلراید و کمک منعقدکننده پلیالکترولیت آزمایش جار انجام شد و بهترین دوز منعقدکننده ، کمک منعقد کننده و بهترین pH آنها تعیین گردید. سپس پساب حاصل از انعقاد، ازنزنی شد و بهترین زمان تماس ، دوز بهینه ازن و pH بهینه تعیین گردید. در گام بعدی شیرابه خام ازنزنی شده و پساب حاصل برداشته و آزمایش جار بر روی آن جهت تعیین دوز بهینه و pH بهینه منعقدکننده انجام شد. در این مرحله از کلرورفریک به عنوان منعقدکننده برتر استفاده شد. در مرحله تعیین بهترین ماده منعقد کننده مشخص شد کلرورفریک با دوز g/L 1 و 11=pH برتر از PACL بوده و می تواند 49/8درصد COD و 55/6درصد TSS را با COD اولیه mg/L 31104 حذف نماید. نمونه منعقد شده با کلرورفریک در مرحله ازناسیون در pH بهینه9 و با دوزL/min 3 مورد ازنزنی قرار گرفت که پس از 90 دقیقه ازن زنی، 42/4 درصد از COD و47/7 درصد از TSS حذف شد.نمونه شیرابه خام در pH برابر با9 و دوز بهینه3 L/min به مدت 120 دقیقه ازنزنی شد و پساب حاصل در مرحله انعقاد توسط منعقدکننده برتر کلرورفریک مورد آزمایش جار قرار گرفت و مشخص گردید کلرورفریک در pH بهینه 11 و دوز بهینه مصرفی mg/L 500 توانایی حذف 59 درصد COD و60 درصد TSS را دارد.نتایج : در نتیجه کاربرد ازن زنی قبل و بعد از انعقاد و لخته سازی به ترتیب باعث کاهش 75/8 درصد و 71 درصد از COD شد.این تحقیق نشان می دهد زمانیکه ازناسیون قبل از انعقاد و لخته سازی باشد، واحد انعقاد و لخته سازی در مقایسه با ترکیب انعقاد و لخته سازی – ازناسیون توانایی بهتری در حذف آلاینده ها از شیرابه دارد .
کلمات کلیدی: شیرابه ، انعقاد و لخته سازی ، ازن زنی ، کلرور فریک ، زباله
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/237361/