داورخواه ربانی - استادیار، گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
محمود بیگدلی - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، بیمارستان امید ابهر،مدیریت درمان تامین اجتماعی زنجان
امیرحسین محوی - استادیار، گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران
حسین اکبری - مربی ، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف: سالهاست که از مواد منعقد کننده برای تصفیه آب سطحی استفاده میشود و کاهش مصرف آنها منافع اقتصادی زیادی بدنبال دارد. مطالعات مختلف اثر قابل قبول فرآیند الکتروشیمیایی بر حذف کدورت را نشان داده است لیکن تاکنون اثر کاربرد توام این دو فرآیندهای مورد بررسی قرار نگرفته است. این تحقیق با هدف بررسی اثر افزودن فرآیند الکتروشیمیایی به واحد اختلاط سریع تصفیه خانه های آب سطحی انجام گردید.مواد و روشها: این تحقیق بصورت تجربی، در مقیاس آزمایشگاهی و در یک سیستم بسته انجام شده است. نمونه ها در ماه آوریل هرهفته یکبار از آب خام رودخانه کرج(تهران – ایران) در محل آبگیر بیلقان برداشت و پس از انتقال به آزمایشگاه بکمک آزمایش جار دوز بهینه کلرورفریک و pH بهینه آنها تعیین شد. سپس اثر توام فرآیندهای الکتروشیمیایی و انعقاد بررسی شد. فرآیند الکتروشیمیایی به کمک الکترودهای فولادی و همزمان با دور تند( یک دقیقه) بروی نمونه ها اعمال شد. کدورت نمونه ها قبل و بعد از آزمایش جار مطابق دستور العمل استاندارد متد تعیین شد، سپس نتایج مورد مقایسه آماری قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد دوز کلرورفریک و pH بهینه به ترتیب mg/L50 و 5/8 می باشد. کدورت باقیمانده نمونه ها تحت شرایط بهینه از NTU43/9 به NTU 78/0 کاهش یافت. همچنین باقیمانده کدورت با اعمال شدت جریان 6/0 آمپر در فرآیند الکتروشیمایی NTU89/3 بود. کاربرد توام فرآیند الکتروشیمیایی با شدت جریان 1/0 آمپر و فرآیند انعقاد در دوزهای 25 و mg/L5/37 کدورت را به ترتیب بمیزان 19/89% و 22/90% کاهش دادند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد با افزودن فرایند الکتروشیمیایی با شدت جریان1/0 آمپر میتوان غلظت منعقد کننده را به نصف مقدار بهینه کاهش داد.و نیز کدورت آب به استاندارهای مورد نظر رسید.

تصفیه آب، کدورت، فرآیند الکتروشیمیایی