بررسی وضعیت بهداشت محیط و ایمنی مدارس ابتدایی شهرستان بوشهر در سال 1390

مقدمه و اهمیت موضوع: مدرسه به عنوان مکانی مطمئن در پرورش انسان قلمداد می شود و در فراهم آوردن زندگی سالم و نشاط انگیز و تربیت افراد با رفتار سالم ، نقش بسیار ارزنده ای ایفا می کند.دانش آموزان زمان نسبتا زیادی از او قات خویش را در مدرسه می گذرانند و هرگونه کم توجهی در حفظ و تامین سلامتی آنها باعث بروز ضایعه ای جبران ناپذیر خواهد شد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت بهداشت محیط و ایمنی در مدارس ابتدایی شهرستان بوشهر انجام شد.مواد و روشها: این پژوهش یک پژوهش توصیفی مقطعی می باشد که در سال 1390 بر روی 72 مدرسه ابتدایی(58 مدرسه دولتی و 16 مدرسه غیر انتفاعی) شهرستان بوشهر به روش سرشماری انجام گرفت. داده ها توسط چک لیست محقق ساخته بر اساس آیین نامه بهداشت محیط مدارس وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی کشور و با مراجعه به مدارس مورد بررسی و مصاحبه با مسولان مدارس و مشاهده مستقیم توسط پژوهشگر تکمیل گردیده و سپس داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار Excelو SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.نتایج و بحث: 3/58 % از کل مدارس دارای ساختمان قدیمی (قدمت بیش از 15 سال)و 7/41% نوساز بودند.100% مدارس دارای آب لوله کشی بهداشتی بودند. در 5/87%% مدارس آبخوری در فاصله مناسب نسبت به سرویس های بهداشتی قرار داشت ودر تمام مدارس ارتفاع آبخوری متناسب با سن دانش اموز بود. 7/91% مدارس دارای رنگ آمیزی مناسب بوده 8/95% دارای دفع بهداشتی فاضلاب، 6/98% دارای زباله دان بهداشتی، 1/93% دارای صابون مایع،8/77% دارای توالت بهداشتی بودند. در کل نتایج آماری اختلاف معنی داری (p<0.05)بین بهداشت محیط و ایمنی در مدارس قدیمی و نوساز نشان داد ولی نتایج معنی داری بین وضعیت بهداشت محیط مدارس دخترانه و پسرانه و دو شیفت و مختلط مشاهده نشد.همچنین مدارس شهری در مقایسه با مدارس روستایی شهرستان دارای وضعیت ایمنی و بهداشت محیط مناسب تری بودند(p<0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق لازم است در بخش نظارت و نوسازی ، تجهیز و توسعه مدارس شهرستان بوشهر بازنگری و مدیریت دقیق تری در خصوص ایمنی و بهداشت محیط صورت پذیرد.

Keywords:

بهداشت محیط , ایمنی , مدارس ابتدایی , شهرستان بوشهر