سکینه شکوهیان - مربی، هیئت علمی گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت هرمزگان و عضو مرکز تحقیقات مهندسی بهداشت محیط و حرفه ای هرمزگان
کاووس دیندارلو - عضو هیئت علمی گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت هرمزگان و عضو مرکز تحقیقات مهندسی بهداشت محیط و حرفه ای هرمزگان
سمیه شکوهیان - دانشجوی کارشناسی مهندسی منابع طبیعی گرایش محیط زیست، دانشگاه پیام نور فسا
رویا سبزی زاده - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان

هدف: امروزه عوارض و صدمات جانی و مالی ناشی از سوانح طبیعی و غیرطبیعی، تأثیر شگرف بر سلامت انسان ها و توانایی جامعه در تأمین نیازهای اساسی می گذارد. در هنگام وقوع حوادث بیمارستان ها جزء اولین واحدهایی هستند که ارائه خدمات بهداشتی- درمانی بهینه و به موقع آنان، می تواند در کاهش مرگ و میر و نجات مصدومان نقش حیاتی داشته باشد. هدف مطالعه حاضر، تعیین سطوح و میزان آمادگی بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی در شهر بندرعباس می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان انتخاب و پرسشنامه ای برای هر یک در نظر گرفته می شود. پرسشنامه شامل دو قسمت (الف) اطلاعات عمومی (11 سوال) و (ب) سؤالات آگاهی از وضعیت بیمارستان (142 سوال) بود که با حضور پرسشگر، مشاهده و پرسش تکمیل شد. بدنه اصلی پرسشنامه، آمادگی بیمارستان را در ابعاد آسیب پذیری بیمارستان، سازماندهی، پشتیبانی و تدارکات، منابع انسانی، پاسخگویی به نیاز مصدومان و مجروحان، ارتباطات، آموزش، هشدار، برنامه عملیاتی مقابله با حوادث و بلایا، ایمنی و امنیت و ایجاد پناهگاه یا تخلیه بیمارستان در شرایط یحرانی می سنجد. پرسشنامه در مقیاس لیکرت تنظیم شده و در خصوص آمادگی بیمارستانها، میانگین امتیاز 50 – 0 درصد، آمادگی نامناسب، میانگین امتیاز 75 – 51 درصد، آمادگی متوسط و بالاتر از 75 درصد آمادگی خوب را نشان می دهد. جهت پردازش داده ها از نرم افزار SPSS استفاده و برای مقایسه سطوح آمادگی و نوع بیمارستان از آزمون همبستگی پیرسون استفاده و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد که از 3 بیمارستان آموزشی شهر بندرعباس، بیمارستان شهید محمدی با کسب میانگین 7/74 %، بیمارستان کودکان با میانگین 6/71 % و بیمارستان شریعتی نیز با میانگین 4/63 % آمادگی رویایی با شرایط بحرانی را داشتند. میزان آمادگی در 7 بعد از 11در وضعیت خوبی قرار داشتند و فقط در ابعاد آسیب پذیری بیمارستان، سازماندهی، پاسخگویی به نیاز مصدومان، تخلیه بیمارستان از وضعیت متوسطی برخوردار بودند. آنالیز آماری نشان داد که بین سطح آمادگی و نوع بیمارستان تفاوت معنی داری وجود نداشت (P>0.05). نتیجه گیری: با توجه به موارد فوق و اهمیت آمادگی سیستم های بهداشتی- درمانی در مقابله با بلایا و حوادث غیرمترقبه، مدیران مراکز بهداشتی درمانی باید اطلاعات مورد نیاز را در زمینه مدیریت بحران فرا گرفته و برنامه ریزی لازم را انجام دهند تا به هنگام وقوع بلایا، بخردانه عمل نموده و نقش خود را آنچنان که باید، ایفا نمایند.

آمادگی بیمارستان، بلایا و حوادث، پاسخگویی به مصدومان، ایمنی