حکیمه صفاکار - کارشناس ارشد معماری
امین ابراهیمی دهکردی - کارشناسی ارشد طراحی شهری

انسان همواره درطول تاریخ سعی می نمایدبه منظور ایجادسرپناهی امن برای سکونت آن را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد تا بتواندشرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجادکندودرحقیقت شرایط جغرافیای ی، اقلیمی نیز در شکل گیری این فضای زیست، دخالت مستقیمی دارد درایران به علت دارا بودن اقلیم های متنوع معماری های متفاوتی به ویژه در طراحی مسکن بومی) هماهنگ با اقلیم بوجود آمده که در چنین فضاهایساخته شده ای، به کارگیری مصالح بومی که کمترین تأثیر نامطلوب برمحیط را دارند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی بااستفاده ازمصالح محلی موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیده اند از این رو در این مبحث، سعی برآناست تا بتوانیم معماری بومی ایران رادراقلیم گرم و مرطوب باتوجه به پایدار یمحیط و صرفه جویی درمصر فانرژی به وسیله بررسی تیپولوژی معماری هرمزگان و راهکارهای معماری بومی دراین زمینه بررسی نماییم و معایب معماری جدید دراین اقلیم رانزظرشاخص هایی همچون به کارگیری مصالح ناهماهنگ با شرایط منطقه طراحی نامناسب بنا عدم صرفه جویی درمصرف انرژی و تخریب محیط ، نوع بازشوها و فضاهای باز و موارد دیگر به صورت اجمالی موردارزیابی قراردهیم درانتها به جمع بند یو ارایه راهبردهایی درصرفه جویی انرژی در ساختمان باتوجه به فنآوری جدید می پردازیم ، نتایج پژوهش نشان میدهد معماران و متخصصین امرانرژی می یابد تابابهره گیر یازفناوریهای جدید بتوان معماری مدرن همخوان با شرایط اقلیمی هرمنطقه را ایجادنمایندمی توان با بررسی و مقایسه معماری بومی و شناخت زمینه های ضعف معماری معاصر در جهت بهبود آن گام برداشت ، درپایان پژوهش پیشنهاداتی که حاصل مقایسه و بررسی های میدانی بود ، در جهت مطلوبیت و پایداری معماری معاصر هرمزگان ( اقلیم گرم و مرطوب بیان شده است که ازآ« جمله عبارتنداز: استفاده مناسب از سبزینگی ، استفاده از سایه گاه در راستای تامین آسایش ، توجه به سرپناهی در برابرباران ، فضاهای باز عمومی ، بررسی جریان باد در ساختمان ، طراحی باز و عدم وجود دیوارهای حصاری.

توسعه پایدار، معماری بومی، مصالح بوم آور، اقلیم گرم و مرطوب/معماری هرمزگان