بررسی نسبت نقدینگی و مالیات به تولید استان خوزستان

هر کشوری جهت نیل به هدفهای اقتصادی خود با توجه به وضعیت خاص اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، برنامه ویژه ای را در چارچوب سیاستهای اقتصادی، اتخاذ می کند. جملگی اقتصاددانان معتقدند که مهمترین هدفهای سیاستگذاری اقتصادی حصول اشتغال، کامل تثبیت قیمتها ایجاد تعادل در موازنه پرداختهای خارجی و رشد اقتصادی می باشد. برای تحقق هدفهای فوق، عمدتا از سیاستهای پولی و مالی استفاده می شود و این سیاستها از طریق تغییر در تقاضای کل، اثرهای خود را به اقتصاد منتقل می کنند. سیاست پولی را می توان تلاشی در جهت کنترل حجم پول در راستای تحقق هدفهای اقتصادی و یا به حداقل رساندن خسارتهای ناشی از وجود عملکرد نظام پولی تعریف کرد. از مهمترین سیاست های مالی، تغییرات در مالیات است که بعد از تحریم های نفتی جایگاه ویژه ای در درآمدهای دولت دارد. در این پژوهش به تعیین نسبت مالیات و نقدینگی به تولید به قیمت ثابت ۱۳۹۰ استان خوزستان برای بازه زمانی ۱۴۰۲-۱۳۹۴ پرداخته شد. مشخص گردید سهم مالیات و نقدینگی به تولید در حال صعود است و همچنین نسبت مالیات به تولید همواره کمتر از واحد بوده است. نسبت نقدینگی به تولید در استان خوزستان در سالهای ۱۳۹۷-۱۳۹۴ کمتر از واحد و برای سالهای ۱۴۰۲-۱۳۹۸ بیشتر از واحد بوده است. همچنین نتایج روش علیت تودایاماماتو نشان داد که مالیات و نقدینگی از عوامل موثر بر تولید بوده است.

Keywords:

مالیات , نقدینگی تولید , علیت تودایاماماتو