درآمدی راهبردی بر نظام های تصمیم گیردر مدیریت محلی ایران با تاکید بر نقش نهادهای حکومتی ( کلانشهر مشهد)

نگاه راهبردی در مدیریت یک انتخاب نیست که یک ضرورت است. لازمه این نگاه، داشتن واقع بینی و بلوغ مدیریتی است. مدیریت پروسه ای ، دانش، ژرف اندیشی، همه جانبه نگری است که پروژه هایی با مختصات علمی، واقع گرا و همه جانبه نگر مقوم آن هستند. درمدیریت شهری، نگاه سیستمی اصلی اجتناب ناپذیر است. اداره مطلوب شهرها و مخصوصاً کلان شهرها بدون مدیریت یکپارچه شهری امکان پذیر نمی باشد و مدیریت یکپارچه شهریهمان نگاه سیستمی است که مولود نگاه راهبردی می باشد. نگاه سیستمی و مدیریت یکپارچه شهری تکلیفی است که واقعیت موجود کلان شهری مثل مشهد در ابعاد گوناگون بر گردن متولیان امور و مشخصاً مدیریت شهری مشهد می گذارد. یکی از مسائل اساسی در حوزه مدیریت شهری مشهد؛ تعدد نظام های تصمیم گیری برای اداره شهری با گستردگی مشهداست. برای استفاده بهینه از منابع محدود و ظرفیت های موجود و دستیابی به اهداف مدیریت شهری، شهرداریها طبیعتاً باید بتوانند استراتژیهای خاص خود را انتخاب نماید. استراتژیهایی که از یک سو در راستای چشم انداز کلانشهر شهر مشهد بوده و از سوی دیگر منبعث از ماموریتهای مدیریت مطلوب شهری باشد این پژوهش از حیث نظری و روش شناسی بر ساختا رگرایی و تحلیل توصیفی - تکوینی درسطح کلان و راهبردی استوار است. و به روش مطالعات اسنادی-کتابخانه ای و تحلیل کیفی در چندین محور و با هدف دستیابی به مدیریت یکپارچه شهری با تاکید بر نقش مدیریت محلی درتصمیم گیری های کلان شهری می باشد

Keywords:

برنامه ریزی راهبردی , مدیریت محلی , نظامهای تصمیم گیر , توسعه پایدار , روش شناسی راهبردی