آزاده سهرابی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستمهای اجتماعی اقتصادی- دانشگاه علم و صنعت ایران
مصطفی درجزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستمهای اجتماعی اقتصادی- دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدامیر حسینی وفا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستمهای اجتماعی اقتصادی- دانشگاه علم و صنعت ایران

ایستگاههای آتشنشانی به عنوان مکانی جهت استقرار و انتظار خودروهای آتشنشانی و امداد، از جمله مراکزمهم و حیاتی خدماترسانی در شهرها هستند که نقش مهمی در تامین ایمنی و آسایش شهروندان و توسعهاقتصادی شهرها ایفا مینمایند و مامورین بایستی در اسرع وقت و بدون مواجه شدن با موانع و محدودیتهای محیط شهری از یک طرف و با ایجاد حداقل آثار منفی بر روی زندگی ساکنان شهر از طرف دیگر به محلحادثه رسیده و اقدامات اطفاء حریق و یا امداد را به انجام رسانند. طبق منحنی استاندارد زمان- درجه حرارت هنگام بروز آتشسوزی، چنانچه در 5 دقیقه اول وقوع آتشسوزی نتوان در محل حادثه حضور یافت و بهخاموشکردن آتش اقدام نمود، آتش از کنترل خارج میگردد و پیامدهای ناگواری در پی خواهد داشت. بر این اساس، فاصله زمانی 3 تا 5 دقیقه برای اجرای عملیات نجات حریق (زمان بین شروع آتشسوزی تا شروععملیات آتشنشانی) عامل مهم و مطلوبی برای جلوگیری از پیامدهای ناگوار میباشد. هدف از انجام این پژوهش، بهینه نمودن نحوه استفاده از تجهیزات داخل ایستگاه آتشنشانی و به حداقل رساندن زمان رسیدن بهمحل حادثه از طریق مدیریت تماسهای ارجاعی مردم به مرکز 125 آتشنشانی است. بهطوریکه تا حد ممکن (بر حسب حساسیت و ضرورت ارائه خدمات) تماسهای ارجاعی به نزدیکترین ایستگاه آتشنشانی بدون پاسخ نماند و نیازی به ارجاع تماس به ایستگاه دیگری نیز نباشد. در این پژوهش عملکرد دو ایستگاه منطقه چهار آتشنشانی شهر تهران با توجه به سوابق تماسهای مردمی با استفاده از نرمافزارAwesim شبیهسازی و برای دستیابی به هدف پژوهش پیشنهادهایی ارائه شده است

تجهیزات ایستگاهی،عملیات نجات حریق،شبیهسازی،آتشنشانی