فهیمه مینایی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه گلستان
معصومه حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه حکیم سبزواری
مهران فربدنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری موسسه غیرانتفاعی نورطوبی

تمرکز نامعقول و نامتناسب در عرصه های زیستی، توسعه اقتصادی- اجتماعی نابرابر نواحی جغرافیایی را در پی خواهد داشت. موضوعی که بازتاب آن را در چشم انداز جغرافیایی شهرها و رشد ناهمگون آنها نیز می توان یافت،که در بسیاری موارد در حال افزایش است. نخستین گام برای حل مشکلات ناشی از این عدم تعادل شناخت دقیق و همه جانبه امکانات و توانایی های وضع موجود مناطق بویژه از نظر سطح توسعه و برخورداری است. بدین منظور پژوهش حاضر در پی ارزیابی درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان خراسان رضوی از نظر خدمات شهری با توجه به اطلاعات سال 1390 است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی است. در زمینه جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای استفاده شده است. به منظور تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان خراسان رضوی، با استفاده از روش تاپسیس به محاسبه سطح توسعه یافتگی 27 شهرستان استان خراسان رضوی از لحاظ هشت شاخص خدمات شهری به همراه شاخص جمعیت برگرفته از اطلاعات سالنامه آماری استان خراسان رضوی در سال 1390 بدست آمده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در بخش خدمات شهری شهرستان های مشهد، نیشابور و سبزوار به ترتیب رتبه های اول، دوم و سوم را در بین سایر شهرستان های این استان کسب کردند، این بدان معنا است که این سه شهرستان از نظر توزیع خدمات شهری با توجه به شاخص جمعیت در وضعیت مطلوب تری قرار دارند. همچنین شهرستان های مه ولات، زاوه، تخته جلگه و جغتای به ترتیب رتبه های 23و24 و 25 را به خود اختصاص دادند، که این شهرستان ها از نظر خدمات شهری با توجه به شاخص جمعیت در وضعیت نامناسبی هستند.

تکنیک تاپسیس، خدمات شهری، استان خراسان رضوی، نابرابری ناحیه ای