اکبر لرستانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
سجاد احمدی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهر، دانشگاه خوارزمی
مریم بیرانوندزاده - پژوهشگر جهاد دانشگاهی واحد لرستان
منیره حدادحسن آبادی - مشاور مسئول طرح و برنامه مدیریت برنامه ریزی و نظارت بر امور خدمات شهری شهرداری مشهد

آنچه امروزه در سرآغاز قرن بیستویکم برای شهرهای ما بحران محسوب میشود و چهره شهرها را زشت و نابسامان وشهروندان را افرادی بیروح، خسته و آزرده کرده است، گسستن و نابودی تدریجی پیوند انسان و طبیعت است که متاسفانهدر سالهای اخیر درکنار توسعه شهر و شهرنشینی به این مسئله کمتر توجه شده است، باگستردهترشدنشهر تهرانومتمرکز نخلاءضرورتدسترسیبهمحیطهایطبیعیو سبزبیشترنمایان شده است. هدف عمده این پژوهش بررسی و ارزیابی شدنفضایداخلیسرانه فضای سبز شهری کلانشهر تهران در سال 1387 و سنجش آن با سرانه ها و استانداردهای رایج است، و مساله دیگراینکه آیا توزیع جغرافیایی فضای سبز شهری در سطح مناطق شهر تهران در دوره مورد بررسی به صورت عادلانه و دارای یک روند متوازن بوده است یا نه؟روش تحقیقب هکارگرفته شده دراین پژوهش توصیفی- اکتشافی و جامعه آماری، شامل متغیرهای پارکها، میادین، جنگلکاریهای شهری، رفیوژها، درختان معابر، لچکی و قطعات فضای سبز کلانشهر تهران بر مبنای منطقهبندی شهرداری تهران در سال1387 پرداخته شدهاست. بدین منظور ابتدا به بررسی سرانه فضای سبز شهری تهران پرداخته شد که یافتهها حاکی از کمبود و توزیع ناعادلانه سرانه فضای سبز شهری در مناطق 22 گانه دارد. در مرحله بعد اقدام به سطحبندی مناطق شهر تهران ازلحاظ برخورداری از شاخصهای تلفیقی فضای سبز شهری با بهرگیری از مدل تاپسیسشد که بر اساس نتایج مدل فوق 90/91درصد مناطق شهرتهران محروم9/09درصد نیمه برخوردار و منطقه برخوردار نیز در طول دوره مورد برسی وجودندارد.

توزیع فضایی، تاپسیس، فضای سبز، کلانشهر تهران