ارزیابی اثرات محیط زیستی و جایگاه مشارکت مردمی

با پدیدار شدن آثار زیان بار فعالیت های بشری، جهت ایجاد تعادل و سازگاری بین فعالیت ها و محیط زیست ابزارها و روش های مختلفی ابداع و مورد استفاده قرار گرفته است. ارزیابی اثرات زیست محیطی (EIA) از جمله روش های بسیار کارآمدی است که با شناسایی محیط زیست و درک اهمیت آن، آثار بخش ها یا فعالیت های مختلف یک طرح بر اجزای محیط را بررسی و ارزیابی می کند و در نهایت با توجه به نتایج حاصل از آن راهکارهایی برای ایجاد سازگاری بیشتر بیان می دارد. ارزیابی اثرات محیط زیستی به عنوان یکی از رهیافت ها و ابزارهای مناسب برای اجرایی شدن مشارکت مردمی مدنظر قرار گرفته است. از آنجا که اجرای ارزیابی اثرات محیط زیستی مستلزم جمع آوری اطلاعات و داده ها از محیط پیرامون و محل اجرای پروژه هاست که از طریق مشارکت مردمی امکان پذیر است. جایگاه مشارکتی مردمی به عنوان یکی از اصول بنیادی در فرایند ارزیابی محیط زیستی تعیین شده است. بر اساس تبیین های به عمل آمده مشخص گردیده که اولاً ارزیابی اثرات محیط زیستی خود ماهیتی مشارکتی دارد و در همه ی مراحل پروژه باید جریان داشته باشد تا نتیجه ی مناسب و مفید حاصل شود. ثانیاً اجرای روش های مشارکتی در چارچوب ارزیابی اثرات محیط زیستی مستلزم مهارت های تسهیل گری در کنار دانش فنی است.

Keywords:

محیط , مشارکت , ارزیابی اثرات زیست محیطی , اطلاعات , مهارت