مینو طاهری - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
ذاکر بحرینی - استادیار و عضو هیات علمی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران
علی حکمت ناظمی - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

آموزش محیط زیست موجب افزایش دانش زیست محیطی و مهارتهای لازم بر حفظ محیط زیست و باعث آگاهی عمومی، نگرانی و مشکلات زیست محیطی موجود و تفکر انتقادی در زمینه محیط زیست بستگی دارد. محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان بستر توسعه، پشتوانه حیات طبیعی و میراث فرهنگی جامعه انسانی به شمار می رود. احساس مسئولیت بیانگر نوعی نگرش و مهارت است که مانند هر نوع نگرش و مهارت دیگر قابل آموختن است. موثرترین گام جهت حفظ محیط زیست، ارزیابی رفتار و عملکرد مردم در رسیدن به اصول اولیه زندگی پایدار است، یعنی مردم باید رفتار خویش را در مواجهه با محیط زیست طوری مورد ارزیابی قرار دهند تا به منش ثابت و اصول همزیستی با طبیعت دست پیدا کنند. چرا که به بهره وری صحیح از منابع و جلوگیری از تهی سازی مواهب طبیعی، باعث پایداری زندگی می گردد. مسئولیت پذیری از ویژگی های اصیل انسان است که رشد و تکامل فرد و جامعه انسانی، و حفاظت از طبیعت در گرو آن است. همچنین رابطه انسان با خود و طبیعت از طریق مسئولیت پذیری متعادل می گردد. برای ایجاد تغییر و تحول به منظور جلوگیری از تخریب محیط زیست و منابع طبیعی تجدید شونده یکی از عوامل تسریع کننده مهم آموزش و افزایش مسئولیت پذیری دانش آموزان است. مسئولیت بشر نسبت به مسائل طبیعی و محیط زیست یک وظیفه اخلاقی است، لذا هر فرد موظف است حق حیات دیگران را محترم شمرده و نسبت به محیط زیست خود را مسئول احساس کند. با افزایش احساس مسئولیت در افراد، میزان حفظ محیط زیست و رفتارهای زیست محیطی افزایش می یابد و برعکس. هر چه اخلاق اجتماعی در بین افراد جامعه افزایش یابد حفظ محیط زیست بهتر می شود.

فاضلاب نساجی، انعقاد - لخته سازی، کربن زیستی، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم، فتوکاتالیست