سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در منطقه آسیای جنوب غربی

منطقه آسیای جنوب غربی در گستره جغرافیایی حدود 12 میلیون کیلومتر مربع شامل 25 کشور با جمعیتی حدود 530 میلیون نفر که 5 حوزه ژئوپلتیک مهم جهان، آسیای مرکزی، قفقاز، شبه قاره هند، خلیج پارس و خاوریانه را در بر می گیرید، در بین قاره های آفریقا، اروپا و سرزمین های روسیه، چین و هند قرار دارد. این منطقه شامل کشورهای ایران، قزاقستان، پاسکتان، ترکیه، افغانستان، یمن، ترکمنستان، ازبکستان عراق، عمان، قرقیزستان، سوریه، تاجیکستان، اردن، آلربایجان، امارات متحده عربی، گرجستان، ارمنستان، فلسطین، کویت، قطر، لبنان، قبرس و بحرین است. منطقه آسیای جنوب غربی در مقابل طرح خاورمیانه بزرگ آمریکا مطرح گردیده و منطقه ای است که جمهوری اسلامی ایران در سند چشم انداز بیست ساله خود، این منطقه را به عنوان حوزه تعامل خود مورد تاکید قرار داده است. این مقاله به شیوه تحلیلی - توصیفی، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در منطقه جنوب غربی آسیا به ویژه عوامل موثر در ایجاد یک همگرایی منطقه ای را مورد بررسی قرار می دهد. به نظر می رسد همگرایی در منطقه آسیای جنوب غربی یکی از اولویت های این منطقه به شمار می رود. غالب نظرات همگرایی فرهنگ را به عنوان یکی از ارکان اصلی همگرایی منطقه ای عنوان می کنند و همگرایی فرهنگی نقش عمده ای بر همگرایی در سایر بخش های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بر جای خواهد گذاشت.

Keywords:

آسیای جنوب غربی , همگرایی , منطقه گرایی