پریسا روشنی - دانشجوی دکتری تخصصی شهرسازی واحد علوم و تحقیقات تهران(
صبا ایروانی - دانشجوی کارشناسی شهرسازی(

فضاهای گمشده محدوده های شهری هستند که در فرایند طراحی دوباره ی فضاها هیج ارتباط مثبتی با محیط پیرامون و استفاده کنندگان خود برقرار نکرده اند. پل های سواره ای که پتانسیل تبدیل شدن به فضاهای صرفا پیاده و یا مختلط پیاده و سواره را دارا هستند می توانند در زمرهاین فضاها قرار گیرند . در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی قیاسی، - ضرورت کشف فضاهای گمشده، انواع این فضاها، معیارهای معرف وتئوری راجرترانسیک به عنوان مبنای نظری نوشتار، معرفی و ارزیابی می گردد. سپس توقعات موضوعی از یک پل خوب با توجه به شاخص های نظری بررسی می شود و با توجه به ویژگی های آن، پل ورودی شهر قم به عنوان نمونه موردی در تحلیلی قیاسی قرار می گیرد . نهایتا پتانسیل تبدیل شدن پل مذکور با توجه به شاخص های معرف در راستای توسعه شهر مردم وار ارزیابی شده و راهکارهای اجرایی ارائه می گردد

فضاهای گم شده،طراحی پل های سواره، پتانسیل سنجی، طراحی مردم وار