تلفیق دیدگاه های شهرسازی اسلامی و شهرسازی مدرن؛ رهیافتی به سوی شهرسازی ومعماری پایدار نمونه مطالعاتی شهر مصدر در امارات متحده عربی

بهره گیری از انرژی های پاک سال هاست که مورد توجه معماران و شهرسازان بوده و مهمترین اصول پایداری را شکل می دهد. معماری و شهرسازی اسلامی با توجه به آنکه تحت تأثیر مسائل اجتماعی، اقتصادی و اقلیمی شکل می‌گیرد دارای امتیازات ویژه ای در عرصه پایداری است. این سبک از یک سو برخاسته از فرهنگ، ارزش‌ها، آداب و رسوم محلی مردم است و از سوی دیگر به نحوه‌ی انطباق‌پذیری با ویژگی‌های محیطی، اقلیمی و جغرافیایی هر منطقه باز می‌گردد. در طراحی و ساخت فضاهای شهری در گذر از شهرسازی سنتی به شهرسازی مدرن، توجه به هر دو جنبه، اصول و معیارهایشان اهمیتی اساسی دارد. در این راستا می بایست هویت و فرهنگ غالب حفظ شود و به سمت تکامل پیش برود. بدین معنی که هویت و علم روز درکنار هم توسعه پیدا کنند. در این مقاله ابعاد گوناگون دیدگاه های شهرسازی اسلامی و مدرن در مبحث توسعه پایدار با استفاده از روش تحقیق میدانی و کتابخانه ای- اسنادی موردبررسی قرار می گیرد. در ادامه دیدگاهی تلفیقی از مباحث مذکور ارائه می شود و نمونه ای از معماری و شهرسازی منطبق بر اصول پایداری که متأثر از هر دو دیدگاه است، در شهر مصدر در امارات متحده عربی معرفی خواهد شد. نکته قابل توجه در این شهر آن است که طراحی ها و ساخت فضاها بر اساس تلفیق معماری اسلامی با سبک مدرن بوده است که در نهایت منجر به طراحی شهری پایدار شده است.

Keywords:

شهرسازی اسلامی , شهرسازی مدرن توسعه پایدار , شهرسازی و معماری بومی