شاهین برزگران - مدرس گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
امیراحمد امینیان - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام رضا )ع( مشهد
حسین بگما - مدرس گروه معماری دانشگاه جامع علمی کاربردی جهاد دانشگاهی کردستان

منطقه گرایی یکی ازرویکردهای معماری استکه درتعامل با فرهنگ و بسترفرهنگی قرارداشته و برلزوم توجه به ویژگیهای فرهنگی جغرافیایی اقلیمی به منطقه خاص تاکید می کند این خصوصیات درنهایت به معماری حال وهوا بخشیده و حس مکان رادرمواجه با فضاها تقویت می کنند جنبش زیست منطقه گرایی درمعماری تحت شعاع جنبشهای طراحی پایداروطراحی بوم شناختی قرارگرفته است این جنبش دربردارنده یک نظریه وعملی است که پیوند فرههنگ انسانی را به زیست بومهای منطقه ای دروضعیتی پایدار درنظر داشته و وابستگیهای فرهنگی و بوم شناختی را بهم مرتبط کرده و منجر به خلق حساسیت های مکان محوری میشود روش تحقیسق دراین نوشتاربرمبنای روش تحلیل توصیفی است و ازشیوه اسنادی استفاده شده است دراین مقاله سعی برآن است تا به تشریح گسترده تئوری منطقه گرایی و رویکردهای مختلف آن ازطریق معرف ینمونه ها ومصادیق پرداخته و راهکارهای عملی این تئوری درراستای دستیابی به معنا و احیای مجدد مکان درمعماری ارایه گردد

منطقه گرایی، زیست منطقه گرایی، حس مکان، قوم گرایی، فرهنگ، اورامان