سیدامیر کابلی فرشچی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری در دانشگاه بین المللی امام رضا
محمدتقی رضویان - دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمدرضا مبهوت - عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی خاوران، دانشجوی مقطع دکتری برنامه ریزی شهری
علی احمدی رستگار - دانشجوی مقطع کارشناسی مهندسی شهرسازی در موسسه آموزش عالی خاوران

کریدور بصری )محور دید( نمونه ای از یک عرصه عمومی است که ارتباط بصری را بین چشم اندازهای مطلوب شهری یا عناصر شاخص شهری از طریق یک محورحرکتی یا کانال بصری برقرار می سازد .با توجه به این نکته که طراحی مطلوب محورهای دید به سوی عناصر شاخص شهری نقش قابل توجهی رادر افزایش کیفیت محیط های شهری دارا می باشد از این رو این پژوهش به منظور یافتن ارتباط منطقی بین طراحی محور دید خیابان امام رضا)ع(با ارتقاءکیفی محیط شهری و تاکید بر عناصر ابتدا و انتهای این خیابان صورت گرفته است.یکی از مسائل مهم در طراحی محور دید خیابان امام رضا وجود عوامل طبیعی و مصنوعی است که به نوعی مانع دید مطلوب به عناصر با ارزش ابتدا و انتهای این محور گردیده است که می باید در طراحی محور دید به نحوی با آنها برخورد گردد تا کمترین محدودیت دید را ایجاد نمایند.در این نوشتار با استفاده از روشهای پرسشنامه و مشاهده به شناخت وضع موجود خیابان و انطباق آن با معیارهای طراحی محور دید پرداخته است. نتایج حاصل از این نوشتار ،کشف رابطه ی منطقی بین طراحی محور دید و ارتقا کیفی محیط کالبدی بصری شهر می باشد.همچنین معیارهایی نظیر،فراهم آوردن امکان درک – محیط،سازماندهی کالبدی بصری شهر،ایجاد وحدت بین عناصر بصری،ایجاد یک شهر زیبا و... را برای طراحی مناسب محور دید ارائه می دهد.طراحی مناسب محور دید خیابان امام رضا)ع( سبب ارتقا کیفی محیط کالبدی بصری شهر می گردد. در نتیجه،این امر دستیابی به چشم اندازی مطلوب به سوی حرم مطهر رضوی ،نماد و نشانه ی - پایتخت معنوی کشور را در پی دارد

ارتقا کیفی محیط، شریان های شهری، کریدور بصری، ،معیارهای طراحی محور دید