شیرین حکیم الهی - کارشناس معماری ، دانشگاه هنر اصفهان

امروزه جهان با چالشی دوگانه روبه روست؛کاهش منابع انرژی و افزایش گرمای زمین.از طرفی میدانیم که بزرگترین مصرف کننده انرژی ، ساختمان می باشد که به مرحله ساخت و ایجاد شرایط آسایش درفضای داخل تخصیص مییابد. با مقایسه ساختمانهای امروزی و ساختمانهای بومی در مییابیم کهدر معماری امروزی هدف تامین شرایط آسایش بدون درنظرگیری شرایط زیست محیطی است، این در حالیست کهه در معمهاری بهومی لامهل تعیهینکننده، تکنیک ساختمان سازی ، رسیدن به حداکثر شرایط آسایش با توجه به محدودیت منابع بوده و ما به سادگی نمی توانیم به شیوه و اسلوب ایهنمعماری بازگردیم ، چرا که متناسب با فرهنگ و شرایط آب وهوایی زمان خاص خود طراحی شده اند و این دو ،پارامترهایی است که بها گه ر زمهاندستخوش تغییر هستند. دراین مقاله پژوهشگر تلاش میکند تا بامعرفی روشهای شناخت ذات هر نوع معماری بومی آن را به لنهوان ابهزاری در جههت توسعه پایدار معرفی نماید

معماری بومی ، معماری پایدار ، توسعه پایدار ، طراحی زیست محیطی ، معماری سنتی