فرزاد ستوهیان - استادیار، صومعه سرا،دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان- گروه محیط زیست
محسن رنجبران - استادیار، تهران، دانشگاه تهران، دانشکده علوم پایه، گروه زمین شناسی
سعید شریفی - دانش آموخته کارشناسی محیط زیست،دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان

استفاده از نباتات جهت پالایش محیط زیست تکنیک پالایشی است که شامل جذب، تغییر شکل، تجمع و یا تصعید آلاینده ها با کمک نباتات برای زدودن آلودگی های آب، خاک و هوا می باشد. در این روش پالایشی با استفاده از نباتات سبز شامل گونه های علفی و چوبی برای برداشت مواد آلاینده از آب و خاک یا کاهش خطرات آلاینده های محیط زیست نظیر فلزات سنگین، عناصر کمیاب، ترکیبات آلی و مواد رادیواکتیو استفاده می شود. مهمترین ترکیبات معدنی آلاینده، فلزات سنگین بوده و امروزه از نباتات به طور گسترده برای پالایش آنها استفاده می شود. فلزات سنگین یکی از آلاینده های پایدار و غیر قابل تجزیه زیستی هستند که عموما از طریق فاضلابهای صنعتی به محیط زیست وارد می شوند. از این رو جلوگیری از ورود این آلاینده ها به محیط زیست همواره مورد توجه قرار داشته است. فلزات سنگین غیر ضروری شامل آرسنیک، آنتیموان، کادمیم، کرم، جیوه و سرب است که این فلزات در رابطه با آلودگی خاک و آبهای سطحی بسیار مهم هستند. نباتات در مواجه با فلزات سنگین به سه طریق عمل می کنند. گونه هایی که از ورود فلزات به بخش های هوایی خود جلوگیری کرده یا غلظت فلزات را در خاک پایین نگه می دارند، گونه هایی که فلزات را در اندام های هوایی خود تجمع داده و دوباره به خاک بر میگرداند و نباتاتی که می توانند فلزات را در اندام های هوایی خود تغلیظ کرده به طوری که چندین برابر غلظت فلز در خاک شود.

فلزات سنگین، پالایش، آلودگی، پایدار، نباتات سبز