ارزیابی قابلیت های مکانی و اکولوژیک کاربری های زمین جهت برنامه ریزی محیطی (مطالعه موردی: شهرستان ساوجبلاغ ،دهستان رامجین )

دستیابی به توسعه پایدار و استفاده بهینه و کارآ از منابع، در گرو شناخت جامع و دقیق از امکانات، توان ها ومحدودیت‌هایی است که در رسیدن به وضع مطلوب با آن مواجهیم.دهستان رامجین در یکی از شهرستان های استان تهران با نام ساوجبلاغ که دارای جمعیتی برابر با ۲۱۵,۰۸۶ نفر و با وسعتی معادل ۲,۸۰۰ کیلومتر مربع است ، قرار گرفته است.با توجه به اینکه شغل اکثر مردم کشاورزی و باغداری بوده لذا ارزیابی توان برای کاربری کشاورزی و چند کاربری دیگر انجام شد.در این مقاله ، با استفاده از روش تجزیه و تحلیل سیستمی و بکارگیری اصل احتیاط، شناسایی منابع، تجزیه و تحلیل، ناحیه‌بندی و ارزیابی توان اکولوژیکی محیط در چند مرحله انجام گردیده است. ابتدا اطلاعات مورد نیاز منطقه با استفاده از منابع اطلاعاتی موجود وکار میدانی جمع‌آوری گردیده و در ادامه با استفاده از نرم افزارهای جغرافیایی GIS تهیه نقشه های لازم، تجزیه و تحلیل، جمع‌بندی و تلفیق ترکیب لایه‌های اطلاعاتی صورت گرفته و توان محیطی نواحی تعیین گردیده است. درپایان، با استخراج یگان‌های زیست-محیطی و سنجش آن ها با مدل اکولوژیک، مناطق مستعد برای کاربری‌های مختلف تفرج گسترده، تفرج متمرکز، کشاورزی و جنگلداری تعیین شد.

Keywords:

ارزیابی توان اکولوژیکی , سامانه اطلاعات جغرافیایی , کاربری , اصل احتیاط , رامجین