شهره علی دوست - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته محیط زیست, گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی, دانشگاه تربیت مدرس،
عباس اسماعیلی ساری - استاد و عضو هیئت علمی گروه محیط زیست, دانشکده منابع طبیعی, دانشگاه تربیت مدرس,
نادر بهرامی فر - استادیار و عضو هیئت علمی گروه شیمی, دانشگاه پیام نور ساری,

امروزه به دلیل افزایش فعالیت های کشاورزی و صنعتی، آلودگی ها و مشکلات محیط زیستی نیز رو به افزایش است. به دنبال آن مطالعات مربوط به کنترل و کاهش و حذف این مشکلات در زمینه های مختلف نیز روند رو به رشدی داشته است. یکی از روش های نوین و همگام با محیط زیست گیاه پالایی می باشد. گیاه پالایی بر اساس نوع گیاه شامل 5 تکنولوژی مختلف است که هر کدام یک مکانیزم متفاوت برای پالایش آلودگی های خاک، آب یا فاضلاب دارند که شامل: Rhyzofiltiration (فیلتراسیون ریشه ای)، Phytostabilization (گیاه تثبیت کننده)، phytovolatilization (گیاه تبخیری)، Phytoextraction (گیاه استخراجی)، phytodegration (تبدیل سبز) می باشد. هر کدام از این روش ها مربوط به شرایط آلودگی خاص می باشد. به طور کلی هر کدام از روش هاف چه فیزیکی وشمیایی و چه بیولوژیکی معایب و مزایای خود را دارد اما می توان اذعان داشت که روش گیاه پالایی یکی از کم هزینه ترین روش ها می باشد از طرفی مانند روش های شیمیایی یا فیزیکی باعث کاهش کیفیت خاک منطقه نمی شود اما باید در نظر داشت که برای کنترل آلودگی های مختلف چه نوع گیاه با خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، مناسب است، که این امر بسته به عمق نفوذ آلودگی و نوع آلودگی ها دارد. هر چند در روش گیاه پالایی، پالایش کامل فلز سنگین در کوتاه مدت صورت نمی گیرد، اما با توجه به ارزان بودن و کارایی بالای آن، می تواند روشی مؤثر در پالایش پسابهای باشد.

گیاه پالایی، آلودگی های زیست محیطی، پالایش، آلاینده