روشها و تکنیک های مدیریت اکوتوریسم

اکوتوریسم گرایشی نوین در صنعت جهانگردی است. چشم اندازها و مناظر زیبای طبیعت از کانون ها و جاذبه های توریست پذیر این نوع از جهانگردی است ، لذا اهمیت دادن به نقش آن در حفاظت از محیط زیست به منظور دستیابی به توسعه پایدار امری ضروری است .رشد جمعیت و توسعه ارتباطات در دهه های اخیر موجب شده که امر جابه جایی و مسافرت در سطح جهان به طور چشمگیری افزایش یابد. فرایند شهرنشینی و یکنواختی فضای کار گرایش به طبیعت گردی را به ویژه در جوامع صنعتی گسترش داده و نگرانی های عمیقی را در زمینه بهره برداری بیش از حد از محیط زیست و منابع طبیعی ایجاد کرده است.بنابراین فعالیتهای توریستی بر روی محیط زیست تاثیر گذار بوده و برای جلوگیری و یا کاهش اثرات منفی آن در محیط زیست لازم است برنامه ریزان و مسئولان به هنگام تهیه طرح های جامع و تفصیلی ، از یک طرف نیازهای اساسی توریست ها را پیش بینی کنند و از سوی دیگر نسبت به اثرات مثبت و منفی آن بیندیشند.پژوهش حاضر کیفی و روش آن توصیفی – تحلیلی است که با بررسی منابع اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است. هدف این تحقیق بررسی اجمالی اکوتوریسم، نبود متولی مخصوص و ضعف مدیریت از یافته های آن است.

Keywords:

اکوتوریسم , حفظ محیط زیست , آموزش , مدیریت