کاوه خیرخواه رحیم آباد - دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،
علیرضا فخاریان - دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد،
مهدی سید صالحی - دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،

بر طبق گزارشات اغلب اماکن نفتی در اثر فعالیت های از قبیل: اکتشافات نفت، تولید، پالایش و صنایع پتروشیمی آلوده شده اند. گزارش های رسیده در سال 2111 بیانگر ، دفع پسماندها و فاضلاب های حاوی هیدروکربن به مقدار 081216معادل 1212 تن بوده است. اولین قدم در رفع آلودگی مکانهای آلوده شده، ارزیابی میزان و شدت اثر آلودگی های نفتی بر روی خاک و آبهای زیرزمینی و تشخیص میزان سطح ریسک بهداشتی برای انجام عمل تصفیه )پاکسازی یا زدایش( است. هدف از این کار، ارزیابی مشخصات خاک و آب انبار و جایگاه توزیع فرآورده های نفتی ایران است؛ TPHs ، بنزین، دیزل )گازوئیل(، بنزن،تولوئن، اتیل بنزن و ایزومرهای BTEX ، PAHs ، MTBE و اغلب فلزهای موجود مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نشت ترکیبات نفتی تحت تاثیر نیروهای موئینگی و ثقلی منجر به حرکت عمودی در خاکهای غیراشباع می شود. هیدروکربن های نفتی، به دلیل حلالیت، فراریت و قابلیت زیست تخریبی یکی از شایع ترین گروه های آلوده کننده آلی در محیط زیست می باشند. پژوهش حاضر به منظور بررسی چگونگی کاهش هیدروکربن های نفتی مناطقی که در مجاورت پالایشگاه نفت قرار دارند؛ اختصاص خواهد داشت و با گذشت زمان شدت کاهش آلودگی، به طور طبیعی و بدون اعمال تیمار جهت پاکسازی کاهش می یابد و آلودگی تا مدت طولانی در خاک منطقه باقی می ماند که این مسئله برای بهداشت و محیط زیست منطقه بسیار مخرب است.

نفت، ارزیابی ریسک، کل هیدروکربن ها