بررسی تأثیر برخی از عوامل اجتماعی بر مدیریت پایدار محیط زیست (مطالعه موردی: مراتع دشت بهار شهرستان همدان)

تردیدی وجود ندارد که عرصه وسیع محیط زیست کشور بستر تداوم حیات و توسعه پایدار بشمار می آید و مدیریت آن بدون توجه به ابعاد جمعیت و وضعیت اجتماعی بهره برداران آن امکان پذیر نخواهد بود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مسائل اجتماعی بهره برداران و تأثیر آن بر مدیریت پایدار محیط زیست منطقه دشت بهار شهرستان همدان انجام شده است. سه سامان عرفی در منطقه انتخاب و با توجه به اهداف و فرضیات تحقیق، 53 پرسش نامه از طریق مصاحبه مستقیم با بهره برداران (صاحبان پروانه چرا) در منطقه تکمیل شده است. جهت بررسی مسائل اجتماعی و ارائه راهکارهای مناسب برای حفظ پایداری اکولوژیکی محیط زیست در این پژوهش چهار شاخص میزان سواد، سابقه بهره برداری، بعد خانوار و سن بهره بردار انتخاب و تأثیر هر کدام از آنها بر روی مدیریت پایدار محیط زیست اندازه گیری و ارزیابی شده است. در این تحقیق نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد بین مجموع شاخص-های مدیریت پایدار با میزان سواد، سابقه بهره برداری و سن بهره بردار در هر سامان عرفی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشته، در حالی که مجموع شاخص های مدیریت پایدار با معیار بعد خانوار رابطه منفی معنی داری در سطح 99 درصد دارند.

Keywords:

مدیریت پایدار , سابقه بهره برداری , عوامل اجتماعی , مراتع دشت بهار