ارزیابی و مدیریت محیط زیست با تأکید بر آمایش سرزمین(مطالعه موردی شهر الشتر)

الگوی نامناسب استفاده ازسرزمین و تغییرات شدید درکاربری سرزمین باعث پیدایش بحرانهای زیست محیطی ازجمله تخریب و الودگی منابع آب و خاک پیشروی رو به گسترش بیابانها فرسایش خاک شور و اسیدی شدن آن کاهش تنوع زیستی و استعدادوقابلیت بهره وری سرزمین گردیده است لذا این سوال مدنظر است که امایش سرزمین چیست ؟ مناطق ویژه اکولوژیک چگونه شناسایی میشود دراین مقاله توان اکولوژیک شهرستان الشتر که اولین و مهمترین قسمت فرایند امایش سرزمین می باشد مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرارگرفت ابتدا نقشه های پایه شهرستان شامل توپوگرافی درمقیاس 1/50000 زمین شناسی خاک شناسی پوشش گیاهی اقلیم و ... که پیوست م یباشند جمع اوری گردید سپس با ایجادمدل رقومی ارتفاع و نقشه شکل زمین برای کل پهنه شهرستان و همینطور نقشه ترکیبی حساسیت اکولوژیک نسبت به تعیین کاربریهای کشاورزی درهفت طبقه توان اقدام گردید نتایج حاصل ازاین مقاله نشان میدهد که ازمجموع 130/0271 هکتارمساحت شهرستان تعداد 594 واحداکولوژیک در19 نوع کاربری خاص شناسایی گردیده است 19/5035 هکتار معادل 22/179 درصد به کشاورزی باتوان درجه یک 8/5573 هکتار معادل 9/731 درصد به کشاورزی با توان درجه دو 1/1342 هکتار معادل 1/290 درصد به کشاورزی باتوان درجه سه 35/1281 هکتار معادل 39/947 درصد به کشاورزی باتوان درجه چهار یا مرتعداری با توان درجه یک 12/0613 هکتار معادل 13/716 درصد به کشاورزی باتوان درجه پنج یا مرتع داری باتوان درجه دو 11/0395 هکتار معادل 12/554 درصد به کشاورزی با توان درجه شش یا مرتع داری با توان درجه سه و 0/5129 هکتار معادل /583 درصد به کشاورزی باتوان درجه هفت یا مرتعهداری باتوان درجه چهارکه بطور عمده درمانطق با پوشش گیاهی بسیارتنک و یاخالی ازپوشش گیاهی ودرشیب های بسیارتند و صخره ای با احتمال لغزش زیادواقع شده اختصاص یافته است

Keywords:

اقلیم , محیط زیست , آمایش سرزمین , توسعه پایدار , توان اکولوژیک