شبنم شهماری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقهای، دانشگاه شهید بهشتی،
مهران زنجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت پروژه و ساخت، دانشگاه شهید بهشتی،

فرآیند ارزیابی ریسک می تواند به وضوح عدم قطعیت ها را درباره نتایج آینده ناشی از حوادث طبیعی و عملکرد های سیاست های برنامه ریزی را که منجر به بروز اشکال مختلف بی عدالتی های محیطی شده بررسی کرده و همچنین با اطلاع رسانی به مسئولان می تواند زمینه های تصمیم گیری مناسب را برای آنان فراهم نماید. این شیوه ارزیابی از طریق فراهم نمودن چارچوبی، ارزشیابی نتایج اقتصادی، اجتماعی و فیزیکی( شامل تاثیر بر سلامتی انسان و محیط زیست) طرح ها، برنامه ها و سیاست های پیشنهادی، یاری نماید. هدف از این مقاله وارد نمودن جنبه های زیست محیطی و ادغام ارزیابی ریسک زیست محیطی قابل انتقال به ارزیابی عدالت محیطی و افزایش آگاهی از مدیریت ریسک زیست محیطی می باشد. لذا پس از بررسی اهداف رویکرد عدالت محیطی و مدیریت ریسک زیست محیطی، به نقش مدیریت ریسک در ارزیابی عدالت محیطی پرداخته شده است.نتایج پژوهش بیانگر آن است که ارزیابی ریسک زیست محیطی ابزاری مناسب برای شناسایی مناطق پر خطر و تدوین اصولی به منظور کاهش و جلوگیری از اثرات نامطلوب طرح ها و سیاست ها و برنامه های توسعه بر جوامع انسانی بوده و زمینه های برقراری شرایط برابر در محیط های طبیعی و انسانی را بدو ن توجه به سطح در آمد و نژاد انسان ها را فراهم می آورد.

ارزیابی ریسک، عدالت محیطی، محیط زیست