تعیین انواع کاربری و ارزیابی قابلیت اراضی برای هر کاربری با استفاده از GIS ( مطالعه موردی: حوضه آبریز درخت سنجد در جنوب شهرستان نیشابور)

در این تحقیق قابلیت واحدهای اراضی در حوضه آبریز درخت سنجد در جنوب نیشابور، برای استفاده‌های اصلی شامل کشت آبی، کشت دیم، مرتع و جنگل تعیین گردید. جمع­آوری اطلاعات موجود در منطقه با استخراج عکس­های هوایی و نقشه توپوگرافی منطقه تعیین شد و نقشه کاربری اراضی بر اساس تفسیر عکس­های هوایی در محیط GIS تهیه شد. با استفاده از فرمول محدودیت در واحدهای مختلف، قابلیت واحدهای اراضی برای کشت آبی، دیم و مرتع برای استفاده­های مختلف تعیین شد. در نهایت واحدهای اراضی و کاربری اراضی در صحرا و عملیات میدانی کنترل و تصحیح آن­ها صورت گرفت و درنهایت نقشه بهترین استفاده از اراضی را برای منطقه ارائه شد. به دلیل کم‌بودن میانگین بارندگی سالیانه، اراضی برای کشت دیم مناسب نیستند. عمق کم خاک، شیب زیاد، سنگریزه زیاد و زه‌کشی نامناسب از جمله محدودیت‌هایی هستند که باعث شده است که تنها 340/75 هکتار از اراضی (84/0 درصد حوضه آبریز) در صورت فراهم بودن آب، برای کشت آبی مناسب باشد. بهترین قابلیت استفاده از اراضی برای این حوضه به صورت تبدیل تمام اراضی دیم به مرتع و چراگاه اتفاقی و حفاظت مراتع و چراگاه­ها مشخص گردید. اقدامات و عملیات عمرانی و بیولوژیکی جهت حفاظت حوضه آبریز، پیشنهاد می­گردد.

Keywords:

قابلیت اراضی , GIS , مرتع , حوزه آبریز درخت سنجد