راضیه کیخسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
سارا نخعی نژادفرد - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
کامران کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علیرضا کریمی کاروبر - استادیار گروه خاکشناسی دانشگاه فردوسی مشهد

در این تحقیق قابلیت واحدهای اراضی در حوضه آبریز درخت سنجد در جنوب نیشابور، برای استفاده‌های اصلی شامل کشت آبی، کشت دیم، مرتع و جنگل تعیین گردید. جمع­آوری اطلاعات موجود در منطقه با استخراج عکس­های هوایی و نقشه توپوگرافی منطقه تعیین شد و نقشه کاربری اراضی بر اساس تفسیر عکس­های هوایی در محیط GIS تهیه شد. با استفاده از فرمول محدودیت در واحدهای مختلف، قابلیت واحدهای اراضی برای کشت آبی، دیم و مرتع برای استفاده­های مختلف تعیین شد. در نهایت واحدهای اراضی و کاربری اراضی در صحرا و عملیات میدانی کنترل و تصحیح آن­ها صورت گرفت و درنهایت نقشه بهترین استفاده از اراضی را برای منطقه ارائه شد. به دلیل کم‌بودن میانگین بارندگی سالیانه، اراضی برای کشت دیم مناسب نیستند. عمق کم خاک، شیب زیاد، سنگریزه زیاد و زه‌کشی نامناسب از جمله محدودیت‌هایی هستند که باعث شده است که تنها 340/75 هکتار از اراضی (84/0 درصد حوضه آبریز) در صورت فراهم بودن آب، برای کشت آبی مناسب باشد. بهترین قابلیت استفاده از اراضی برای این حوضه به صورت تبدیل تمام اراضی دیم به مرتع و چراگاه اتفاقی و حفاظت مراتع و چراگاه­ها مشخص گردید. اقدامات و عملیات عمرانی و بیولوژیکی جهت حفاظت حوضه آبریز، پیشنهاد می­گردد.

قابلیت اراضی، GIS، مرتع ، حوزه آبریز درخت سنجد