تحلیلی بر مقاصد گردشگری اکوتوریسم مبتنی بر مدل (SWOT)(مطالعه موردی شهرستان مراغه)
Publish place: The 3rd Environmental Planning and Management
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,894
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ESPME03_433
تاریخ نمایه سازی: 25 اسفند 1392
Abstract:
گردشگری پدیدهای است که از دیر باز مورد توجه جوامع انسانی بوده و انسانهادر طول تاریخ حسب نیازهای متفاوت اجتماعی، اقتصادی، تاریخی وسیاسی تلاش نمودهاند تا از پیامدهای ارزشمند آن بهره گیرند. روند رو به رشد صنعت گردشگری در جهان موجب شده است که توسعه رقابت در جهان برای بهرهگیری از این صنعت گسترش یافته و شیوههای جدیدی از گردشگری با عنوان اکوتوریسم نیز شکل یابد. تحقیق حاضر با هدف کلی مطالعه و بررسی روشهای حفاظت و ساماندهی جاذبههای اکوتوریستی شهرستان مراغه در راستای توسعه و گسترش استفاده پایدار از آنها به گونهای که بتواند با تدوین چارچوبی برای برنامهریزی علمی و تعیین سیاستهای مدیریتی زمینههای لازم برای بهرهبرداری صحیح از منابع طبیعی شهرستان مراغه را فراهم آورد و همچنین بررسی و شناخت ویژگیهای اکوتوریسم و توانهای آن با استفاده از مدل SWOT مدنظردارد. تحقیق حاضر با فرض وفور و کثرت جاذبههای طبیعی به عنوان عامل مناسب برای توسعه اکوتوریسم شهرستان مراغه، نقش مهم برنامهریزی در بهره برداری از جاذبههای طبیعی و توانایی ارائه نقاط قوت و ضعفهای شیوه استفاده موجود از جاذبههای طبیعی و تبیین فرصتها و تهدیدهای مربوط در شهرستان مراغه با استفاده از مدل SWOT صورت میگیرد. نتایج به دست آمده با ارائه راه کارهایی مناسب برای کارآیی و اثر بخشی بیشتر فعالیتهای دستگاهها و مؤسسات مرتبط با گردشگری و اکوتوریسم شهرستان مراغه در جهت استفاده مناسب و پایدار از جاذبههای طبیعی به منظور ارائه خدمات بهتر و بیشتر برای گردشگران شهرستان موثر واقع شده و حصول به توسعه پایدار در شهرستان مراغه و ایجاد فضایی سالم و اکولوژیک را پیگیری نماید
Keywords:
Authors
مهدی شیری پور
دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی،
رسول افسری
دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشگاه تهران،