ادریس نوری - کارشناسی ارشدجغرافیاوبرنامه ریزی شهری
علی شماعی - دانشیاردانشگاه خوارزمی
سجاد قاسمی - کارشناسی ارشدجغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی

امروزه محیط زیست مطلوب به عنوان یکی مهمترین شاخصه­ی شهرها به حساب می­آید که می­تواند زمینه مناسبی برای فرایند توسعه و آمایش منطقه­ای فراهم بیاورد. به این معنا که نه تنها شاخص­های زیست­پذیری را در سطوح مختلف شهرها بالا می­برد، بلکه فرایندهای توسعه­ی اقتصادی، فرصت‌ها و زمینه‌هایی را در درون نواحی خاص شهرها به وجود می‌آورند. شهرهای کوچک در تعامل با کوچک‌ترین عنصر سکونتگاهی یعنی روستاها و شهرها میانی در تعامل با بزرگ­ترین شهر در سطوح ملی منطقه­ای نقش مهمی را در توسعه، آمایش و توازن‌های منطقه­ای نظیر تثبیت جمعیت، فعالیت‌ها و سرمایه در فضای ملی کشور ایفا می‌کند. پژوهش حاضر در صدد تبیین بهینه سازی محیط زیست مناسب و اثرگذاری آن بر جایگاه و نقش شهر دیواندره در نظام شهری در توسعه منطقه­ای از طریق مدل‌های کمی و شناخت توانمندی­ها و ظرفیت‌های این شهر به عنوان یک شهر کوچک در ارائه خدمات و ارائه راهکارهای مناسب به منظور تقویت و توسعه کارکردهای آن جهت رسیدن به تعادل و توازان منطقه­ای می‌باشد. روش تحقیق تحلیلی – توصیفی می­باشد و تحلیل محتوایی تاثیر محیط زیست بر جایگاه شهر دیواندره در سازمان فضایی منطقه با بهره­گیری مدل تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار Expert choice انجام گرفته است. می توان نتیجه­گیری گرفت: شهر دیواندره با توجه به اینکه استعدادها، ظرفیت‌ها و توانمندی‌های بالفعل و بالقوه­ای که از نظر کشاورزی و دامپروی، صنایع تبدیلی، صنایع دستی و سنتی و صنعت گردشگری (توریسم) را داراست، می‌توان زمینه­های اشتغال را در این شهر افزایش داد. همچنین با توجه به مکان گزینی شهر دیواندره به عنوان پل ارتباطی در محور سنندج_ سقز، بیشترین روابط را با سکونتگاه‌های روستایی حوزه نفوذ خود برقرار سازد و با تقویت در نظام سکونتگاهی، نقش مهمی برای توسعه ناحیه­ای و توسعه روستایی ایفا نماید.

دیواندره، بهینه سازی محیط زیست، توسعه منطقه ای، آمایش سرزمین