توحید علیقلی نیا - دانشجوی کارشناسی ارشدابیاری و زهکشی
مهدی حسامی افشار - دانشجوی کارشناسی ارشدمهندسی منابع آب
میلاد ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشدابیاری و زهکشی
جواد بهمنش - استادیاردانشگاه ارومیه

افزایش جمعیت و به تبع آن نیاز به افزایش تولیدات کشاورزی و صنعتی موجب افزایش مصرف آب در بخش های شرب، صنعت و کشاورزی شده و فرایند توسعه و بهره برداری از منابع آب را اجتناب ناپذیر نموده است. در تحقیق حاضر دو آبخوان ارومیه و کهریز به منظور بررسی کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی و پهنه بندی آب جهت مصرف کشاورزی و شرب مورد ارزیابی قرار گرفته اند.از نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی در جهت پهنه بندی کیفی آب در جهت شرب و کشاورزی استفاده گردیده است. همچنین از دیاگرام های شولر و ویلکوکس به ترتیب برای طبقه بندی کیفی آب جهت شرب و کشاورزی نیز استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که در آبخوان ارومیه کیفیت آب زیرزمینی در طول دوره آماری ضمن برخورداری از از فراز و فرود هایی به طور کلی شرایط مناسبی را نشان می دهد و تنزل کیفی در آب زیرزمینی این آبخوان مشاهده نمی شود ولی در آبخوان کهریز در طی سال های آماری90-1380 کیفیت آب زیرزمینی به شدت کاهش یافته به طوری که در دشت کهریز 20 درصد نمونه ها دارای طبقه c2s1 ، 60 درصد دارای طبقه c3s1 و 20 درصد دارای طبقه c4s3 می باشد. در این دشت از نظر فراوانی 20 درصد آبها درجه 1 ، 60 درصد درجه 2 و 20 درصد درجه 4 می باشد.و در دشت ارومیه 21/67 درصد نمونه ها دارای طبقه c2s1و 79/23 درصد دارای طبقه c3s1 می باشد. همچنین از نظر فراوانی در این دشت، 21/67 درصد آبها درجه 1 و 79/32 درصد درجه 2 می باشد. که این نشان دهنده وضعیت نا مطلوب کیفیت شیمیایی آب زیرزمینی دشت کهریز می باشد.

آب زیرزمینی، آب شرب، ارومیه، سیستم اطلاعات جغرافیایی، کهریز