بررسی تاثیر رودخانه های فصلی درون شهری بر پایداری محیط زیست شهری (نمونه موردی رودخانه خشک اراک)

مفهوم پایداری در دهه ۱۹۷۰ میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط های شهری ساخته شده، محیط زیست شهری پایدار نامیده می شود . وظیفه معماران در این حوزه،بسیار خطیر و حساس است؛ چرا که معماران، به صورت مستقیم و غیر مستقیم مسئول ۷۵ ٪ تغییر آب و هوا هستند. پایداری محیط زیست از عوامل اصلی تاثیر گذار بر سلامت محیط و کاهش میزان آلودگی های زیست محیطی می باشد.از جمله فضاهای تاثیر گذار در شهرها رودخانه های فصلی هستند که از میان بسیاری از شهرهای ایران عبور کرده و به مثابه کریدورهای سبز شهری عمل می نمایند. این فضاها می توانند تاثیرات مثبت و منفی در پایداری منظر شهری و به تبع آن سلامت محیط زیست شهرها داشته باشند. در این مقاله تلاش می شود تا نقش رودخانه های فصلی درون شهری بر پایداری محیط زیست شهری و کاهش یا افزایش آلودگی های زیست محیطی بررسی شود.در این راستا با مطالعه رودخانه خشک اراک به عنوان نمونه موردی این موضوع دقیق تر مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد و سعی میشود با ارائه راهکارهایی در طراحی این فضاها گامی مثبت برای رسیدن به محیط زیست شهری پایدار برداشته شود.روش تحقیق در این مقاله کیفی و روش جمع آوری اطلاعات از طریق مشاهده و مطالعات اسناد و کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

محیط زیست شهری پایدار , رودخانه های فصلی , کریدور های سبز شهری